Cała idea osmosis wydaje się być bez sensu. Po co narażać się na atak hakerski (bo chyba żaden, nawet największy debil nie uwierzy, że jakikolwiek produkt jest odporny na ataki hakerskie) i ogólne uszkodzenie mózgu tylko po to żeby dostać…. kolejną rekomendację randkową? Jeżeli nie dało się tego zrobić wirtualnie to można wstrzyknąć implant, zobaczyć twarz i od razu go usunąć. Po co niby implant był potem potrzebny i po co trzeba było wstrzyknąć go partnerowi? Dla zdalnego macania w przerwie od pracy? Niech sobie kupią zabawki erotyczne zdalnie sterowane przez partnera - są takie i nie trzeba do tego podejmować takiego ryzyka.
W jaki sposób fizycznie znajdywali te swoje wymarzone połówki na mieście? Czy implant robił jako gps?
I wreszcie – czemu Josephine nie wyciągnęli implantu normalnie, tak jak chcieli to zrobić z blondynem seksoholikiem, tylko ryzykowali jej życie i robili to jakimiś pokątnymi metodami?
A na koniec – czemu właściwie tak cisnęli uruchomienie Osmosis publicznie? Przecież testerzy zapadli w śpiączkę, mieli HALUCYNACJE (cały ten wątek kompletnie zignorowano!!!) i ogólnie program ewidentnie nie był sukcesem. Przecież takie coś WYMAGA co najmniej 2 partii betatestów! No i jak program miał niby działać skoro główny komputer na koniec został wyłączony i nie było nikogo do sterowania procesem?