Opisu nie ma, więc dodaję dla potencjalnie zainteresowanych:

Pan Am to serial obyczajowy, okraszony elementami rodem z filmów szpiegowskich. Rozgrywa się na początku lat 60, w okresie rozkwitu nie tylko tytułowej firmy przewozów lotniczych Pan American World Airways, ale i światowej, zimnej wojny. Bohaterami jest załoga nowiutkiego Boeinga 707- model 120, której męska część składa się z kapitana Deana Lowrey (Mike Vogel), pierwszego oficera Teda Vanderway (Michael Mosley), byłego wojskowego pilota-oblatywacza, zmuszonego do odejścia z armii w wyniku oskarżenia go o rozbicie testowanej maszyny oraz nawigatora Sanjeeva (Kal Parekh). Razem z nimi na pokładzie znajdują się oczywiście stewardessy – cztery piękne, młode i inteligentne dziewczyny. Poprzez pracę, uznawaną w tamtych czasach za niezwykle elitarną, realizują swoje marzenia o poznawaniu świata i zdobywaniu niezależności, której ówczesnym kobietom mocno jeszcze brakowało. Dwie z nich to siostry – Kate i Laura Cameron (Kelli Garner i Margot Robbie), panienki z zasobnego, amerykańskiego domu, który opuściły, chcąc uwolnić się spod kurateli apodyktycznej matki. Trzecia - Maggie Ryan (Christina Ricci), "zwykła" dziewczyna, niesubordynowana i szalona, w lotniczy, ekskluzywny interes „wkręciła się” dzięki własnemu sprytowi, ambicji i samozaparciu (z niewielkim dodatkiem oszustwa). Ostatnia, najbardziej tajemnicza z całej czwórki, Colette Valois (Karine Vanasse), jest francuską Żydówką. Pomimo upływu siedemnastu lat od zakończenia wojny , nadal nie potrafi otrząsnąć się z traumatycznych wspomnień i uwolnić od przeszłości. Akcja serialu umiejscowiona jest, co oczywiste, w powietrzu i na lądzie – w rozmaitych zakątkach świata. Ponieważ z racji obowiązków, dziewczyny bez przeszkód i bez budzenia podejrzeń, mogą się po nim poruszać, stanowią łakomy kąsek dla służb wywiadowczych. Jedna ze stewardess została więc zwerbowana do pełnienia roli kuriera – przemyca rozmaite szpiegowskie „gadżety” i wypełnia zlecone misje. Oczywiście w serialu nie mogło zabraknąć wątków osobistych. Losy bohaterów, ich sercowe rozterki, krótsze lub dłuższe miłosne przygody plus obowiązkowy mit amerykańskiego herosa – bohatera gotowego do największych poświęceń w imię miłości ojczyzny i bliźniego swego, wypełniają fabułę serialu. Zupełnie, nawiasem mówiąc, przyzwoitego, zrealizowanego ze sporą starannością, jeśli idzie o oddanie realiów świata lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia i, co najważniejsze, radykalnie odmiennego w koncepcji od wampirzasto-sensacyjno-mydlanych produkcji, swoją schematycznością straszących z każdego kanału TV. I z racji owej ucieczki od modnego schematu nie wróżę PanAm długiego żywota, niestety.