Anime na pewno ciekawe. Wciąga już od pierwszego odcinka. Jednak pod koniec jakoś idzie ostro w dół. Zamiast epickiego rozwiązania studium psychologicznego jednostki zagubionej w zmodyfikowanej dla swoich potrzeb rzeczywistości (dostającej za swoje przewinienia dosłownie pałą przez łab), mamy akcje rodem z Dragon Ball/Bleach.

Nie zapędzałbym się też w określaniem serialu jako wyzwania psychologiczno-filozoficznego, jak został nazwany w jednym z tematów. Jest ambitny, ale niezbyt trudny w odbiorze i interpretacji. Nie jest to napieprzanka czy cute drama, ale nie jest to też Serial Experiments Lain czy tenshi no Tamago. Istnieją lepsze serie, więc bez przegięć, moi drodzy.

Ogólnie anime zdecydowanie godne polecenia, zwłaszcza dla miłosników twórczości Kona (i muzyki Hirasawy Susumu, którego ubóstwiam). Co ciekawe moim ulubionym odcinkiem jest ten o trójce samobójców, w ogóle niezwiązany z resztą. Monolog żony Ikariego tez zrobił na mnie duże wrażenie.