Planety Układu Słonecznego. Dlaczego są takie różne? Dlaczego cztery położone wewnątrz układu są małe i skaliste, a zewnętrzne planety to gigantyczne kule gazowe? Dlaczego rdzeń Ziemi składa się z niklu i żelaza, a Jowisza – z metalicznego wodoru? Dlaczego Neptun jest błękitny, a Saturn brązowy? Księżyc, do którego widoku jesteśmy bardzo przyzwyczajeni jest jednocześnie bardzo tajemniczym ciałem pozaziemskim. Żadna z sąsiadujących z Ziemią planet w Układzie Słonecznym – Merkury, Wenus i Mars – nie posiada księżyca podobnego do naszego. Ma on tak duże rozmiary, że oddziałuje na cykle nocy, miesięcy i przypływy oceanów. Odpowiedź na pytanie, dlaczego Ziemia posiada księżyc tego rodzaju jest jedną z największych zagadek, związanych z Układem Słonecznym. A co z gwałtownymi burzami wielkości Ziemi pojawiającymi się na niebie Jowisza, co z Wielką Ciemną Plamą na błękitnej tarczy Neptuna, gazowego olbrzyma? W jaki sposób funkcjonują te gigantyczne gazowe kule i dlaczego ogromne burze na planetach-olbrzymach trwają tak długo? Czy Tytan, księżyc Saturna, kryje jakieś tajemnice, które pomogą wyjaśnić pochodzenia atmosfery? Odpowiedzi na na te i dziesiątki innych ciekawych pytań znajdziecie w niniejszej serii.

Część 1 - "Różne światy" / "Terra firma"

Planety krążące wokół Słońca, są tak od siebie różne, że aż trudno uwierzyć, że należą do tej samej rodziny. Cztery planety-olbrzymy, położone na zewnątrz Układu Słonecznego, to ogromne kule zbudowane z wirujących mas gazowych, wielokrotnie większe niż nasza pokryta wodami Ziemia i trzy skaliste, sąsiadujące z nią planety. Dlaczego wszystkie są takie różne? Dlaczego cztery położone wewnątrz układu planety są małe i skaliste, a zewnętrzne planety to gigantyczne kule gazowe? Dlaczego rdzeń Ziemi składa się z niklu i żelaza, a Jowisza - z metalicznego wodoru? Dlaczego Neptun jest błękitny, a Saturn brązowy?
Na początku ludzie czuli się samotni na Ziemi, żyjąc w cieniach wulkanów i bojąc się trzęsienia Ziemi. Obserwowali Marsa i Wenus, gwiazdy poruszające się po nocnym niebie i zastanawiali się, co się stanie, gdy gwiazdy zaczną się poruszać i pluć ogniem. Czy na tych planetach są podobnie jak na Ziemi góry i doliny, czy kontynenty dryfują na oceanie magmy?

Część 2 - "Olbrzymy gazowe" / "Księżyc"

Przez wiele stuleci olbrzymie planety gazowe, krążące na obrzeżach Układu Słonecznego, uważane były jedynie za odległe obiekty, widoczne w przyrządach astronomów. W grudniu 1973 r. ludzkość po raz pierwszy miała okazję zobaczyć z bliska Jowisz. Planety-olbrzymy odegrały bardzo ważną rolę w formacji ogromnego dysku rozproszonego, należącego do Układu Słonecznego, jaki znamy dzisiaj. Każdy gazowy olbrzym, z pierścieniami i pasami promieniowania, księżycami i magnetosferą, przypomina Układ Słoneczny w miniaturze, którego sekrety można poznać jedynie decydując się na śmiałe misje kosmiczne.
Księżyc, do którego widoku jesteśmy bardzo przyzwyczajeni jest jednocześnie bardzo tajemniczym ciałem pozaziemskim. Żadna z sąsiadujących z Ziemią planet w Układzie Słonecznym - Merkury, Wenus i Mars - nie posiada księżyca podobnego do naszego. Ma on tak duże rozmiary, że oddziałuje na cykle nocy, miesięcy i przypływy oceanów. Odpowiedź na pytanie, dlaczego Ziemia posiada księżyc tego rodzaju jest jedną z największych zagadek, związanych z Układem Słonecznym.

Część 3 - "Gwiazda" / "Atmosfera"

To było Słońce, jakiego wcześniej nie oglądał żaden człowiek. Astronauci na pokładzie Skylab zobaczyli oślepiająco jasny dysk, wyraźnie widoczny, poruszający się na tle czarnej przestrzeni kosmicznej. Przez wiele tysiącleci ludzie patrzyli na Słońce jedynie przez atmosferę Ziemi. Dopiero Wiek Kosmosu dał nam nową perspektywę, pozwalającą na dostrzeżenie wielu twarzy Słońca, co zmusiło nas do zmiany poglądów na jego temat.

Część 4 - "Życie" / "Przeznaczenie"

Od chwili, gdy ludzie zdali sobie sprawę, że Ziemia nie jest sercem Wszechświata, zadawaliśmy sobie pytanie: czy jesteśmy sami we Wszechświecie? W miarę odkrywania, jak różnorodne są formy życia na Ziemi, jesteśmy przekonani, że życie jest potężną siłą. Podczas badań wszechświata przy pomocy robotów natrafiliśmy na miejsca, w których panują warunki umożliwiające istnienie życia. Staramy się poskładać w całość przeszłość sąsiadujących z nami planet i zastanawiamy się, czy niegdyś i na nich istniało życie, które już zanikło.
Ze Słońca, naszej gwiazdy, narodził się nasz Układ Słoneczny. Obecnie Słońce znajduje się w fazie kosmicznego kanibalizmu, a w końcu pochłonie i zniszczy cały układ. Ale podobnie jak w przypadku narodzin, które były długim i fascynującym procesem, nasz Układ Słoneczny przejdzie jeszcze wiele zmian, zanim jego gwiazda zgaśnie. Odcinek Przeznaczenie przedstawia ewolucję planet, jaka dokona się w ciągu następnych czterech milionów lat. W tym czasie Mars i Tytan ulegną ogrzaniu, Merkury i Wenus zaczną się topić, a gaz wokół planet-olbrzymów powoli zacznie eksplodować. Jest to ostatni rozdział istnienia Układu Słonecznego, ale nie oznacza końca planet.