Ocena na 8. Osobiście dałbym 7, ale doceniam wartość artystyczną tego mini serialu.

Serial jak serial, jednym może się podobać innym nie. Mnie z początku zanudził jak szwedzkie dramaty, gdzie sama atmosfera i zdjęcia mogą wprawić w depresję. Tutaj było podobnie - brak akcji i wątku który od początku można dostrzec. Akcja, jeżeli tak to można nazwać rozwija się dopiero w połowie gdzie zaczynamy rozumieć jak to się wszystko łączy.

To co szczególnie przykuło moja uwagę to prawdziwość postaci i ich doświadczeń. Pewne rzeczy rozumie się dopiero kiedy samemu się je przeżyje. Czasem sytuacje w życiu wydają się wręcz święcie ważne, a dopiero doświadczenia zmieniają na nie nasz pogląd.

Ciężko odrzucić pierwszą miłość,
wyobrazić sobie ból po stracie dziecka
zrozumieć motywy zbrodni
mieć współczucie do drugiego człowieka

Serial prezentuje bogatą gamę tych doświadczeń, które, trzeba przyznań łączą się w całość. Nasz pogląd na bohaterów ewoluuje natomiast wraz z odpowiedziami pojawiają się też pytania.

Serial pozostawia dużo otwartych pytań na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. To właśnie ten balans na granicy czynów moralnych i niemoralnych buduje tutaj fabułę. Im bardziej człowiek jest rozdarty wewnątrz tym bardziej nie umie określić własnego zdania i pogrąża się w rozpaczy - otchłani. A otchłań jest inna dla każdego człowieka.

Nieoszlifowany diament, bo przekazuje ważne wartości. Wnioski jednak można wyciągnąć przez pryzmat własnych doświadczeń. Czasem po prostu nie widzimy jak istotne są pewne sprawy.