To moim zdaniem najlepsza wersja, jaką widziałam. Tak właśnie sobie wyobrażałam Tybalta i Parysa, jeden władczy, groźny, czasem mordercze spojrzenie i wrogość, a drugi to taki wręcz zadufany w sobie pyszałek z taką nutą ignorancji i bezczelności, z szelmowskim i fałszywym uśmiechem i takim fałszem w głosie, Merkucjo zrobiony genialnie, wspaniale zrobione postacie Julii i Romea, mimo, że ich wiek nie zgadzał się z wiekiem postaci (jak w wersji z 1968r), to można im to wybaczyć. W dodatku surowe oblicze rodziców obojga, którzy wyrażali emocje w tak realny sposób, że miałam ciary, w pełni oddali realizm i tragizm, a także obojętność i nieczułość, zwłaszcza państwo Capulett, gdy ojciec uderzył córkę. W dodatku te widoki, zimowy krajobraz, scenografia zapierająca dech w piersiach, niesamowita i urzekająca... I ta muzyka, którą wciąż mam u uszach i mnie zachwyciła, po prostu piękna ... Ach...
Całokształt chętnie oceniłabym na 10/10, lecz ze względu na wiek postaci i niestety na tą scenę ze spoliczkowaniem Julii, która nie zrobiła nic złego i nie chciała mieć dwóch mężów a pomimo to rodzice na siłę chcieli ją wydać za mąż za Parysa z taką pogardą wręcz na twarzy i nieczułością tak pustą jakby ich nic to totalnie nie obchodziło i z taką już sztucznością i przesadą przy tym, to oceniam tę wersję na 9/10. Ale uważam, że jest warta obejrzenia i sama osobiście ją polecam :)