A do mnie Bergman nie przemawia przynajmniej nie do końca. Jakoś nie zachwycają mnie te jego filmy, od razu przyznam się, że pod względem tematu, aktorstwa itd. są genialne, ambitne, inteligentne i nie ma dyskusji ale są dla mnie po prostu męczące i brzydkie. Nie przemawia do mnie ta surowa,skandynawska i zimna stylistyka być może to taki styl reżysera ale myślę, że film to trochę więcej niż tylko ambity scenariusz to przede wszystkim obraz a scenariusz, muzyka powinny być nadbudową i wyłącznie współgrać z obrazem nie przytłaczając go. Czasami myślę, że wyniósł bym tyle samo z filmów Bergmana czytając tylko ich scenariusze i nic bym nie stracił a pewnie mniej bym się zmęczył. Oglądając "Sceny z życia..." naprawdę miałem czasami dosyć. Forma tych filmów jako takiej krótkiej przypowieści skupionej na jednym tylko temacie również mnie nie powala wolę zdecydowanie dłuższe filmy kompletne gdzie wszystko współgra jak pisałem wyżej, chociażby filmy Tarkowskiego przepiękne wizualnie bo pisząc o estetyce nie mam na myśli efektów specjalnych, wybuchów czy innego gówna ale skupienia uwagi reżysera również na obrazie gdzie moim zdaniem Tarkowski był mistrzem. I nie chodzi tutaj o to że nie rozumiem filmów Bergmana dlatego mnie nudzą tylko o ich nieatrakcyjność bo jeżeli ktoś napisze że takich tematów inaczej się nie da pokazać jak w takki sposób to może lepiej napisać książkę. Wiem, że dotykam świętości krytykując tak wielkiego niewątpliwie człowieka ale napisałem co przyszło mi na myśl oglądając jego filmy. I zanim ktoś skomentuje to pisząc że jestem głupi i niczego nie rozumiem albo że jestem za młody żeby zrozumieć to napisze że to tylko moje subiektywne odczucia po ostatnim seansie i chętnie podyskutuje z kimś merytorycznie.