O związku Olafa i Kit było dokładnie tyle co w serialu: był i się zmył i pojawił się na powrót pewnego dnia na plaży...
O dalszych losach wyspiarzy było w książce jeszcze mniej.
Jeśli chodzi o inne różnice, to z pewnością ogrom wątków został rozwinięty(cukiernica, działania i początki organizacji). Wydaje mi się też, że wydarzenia w odcinkach z łodzią podwodną zostały pomieszane, ale nie zbyt dokładnie tę część pamiętam. Inaczej toczą się też wydarzenia w hotelu, zwłaszcza podczas procesu(w książce wszyscy mieli cały czas zasłonięte oczy). I dodatkowo pokazano, że wydarzenia, które się tam rozegrały jednak ktoś przeżył.
I twórcy serialu napisali w końcu zakończenie, w książce go nie było...

Witaj, byłbyś taki miły, że opisać, jak w takim razie zakończyła się książka, bo muszę przyznać, że mnie zaciekawiłeś, a ebooka nie mogę znaleźć, żeby przeczytać końcówkę.

Przeczytac mozesz chociazby na wikipedi: https:// en.wikipedia.org/wiki/ The_End_(novel) (spacje dodane zeby nie usunieto).

Reszta ksiazek tez jest streszczona na angielskiej wiki.

W sumie zakończenie wyglądało tak: wsiedli do łódki, a Snicket stwierdził, że nie pojęcia co dalej się z nimi stało. Po czym wymienił kilka możliwości, zwracając się z wnioskiem do czytelników, by wybrali sobie zakończenie.

Tak zgadzam się. Wydarzenia w ostatnich odcinkach są pomieszane. Te na wyspie też dzieją się w innej kolejności.

Ja najpierw przeczytałam wszystkie 13 tomów, a potem zabrałam się za serial i zmienione zostało bardzo dużo (SPOILERY jakby co). To nie Pan Poe spisał historię niegodziwości, zrobił to bodajże Szpetny. WZS przez całą serię jest gdzieś z boku, o istnieniu organizacji dowiadujemy się pod koniec Akademii Antypatii. Mnie jednak najbardziej rażą nieścisłości czasowe. W książkach czas wydarzeń nie został określony, ale autor pisał je na początku XXI wieku (zakończył chyba w 2006). Np: w odcinku Tartak tortur Klaus wspomina, że czytał o różnych murach, w tym o The Wall zespołu Pink Floyd, ten album wyszedł w 1979 roku, natomiast już w następnym odcinku Akademia Antypatii trenerka drużyny wspomina, że została trenerką roku nazistów (czy coś w tym stylu) w 1939 roku, zakładając że musiała być już wtedy pełnoletnia, to w 1979 roku miałaby już około 60 lat, a wcale na taką nie wyglądała. Filmy w kinach są czarno-białe, ale to akurat nie znaczy, że nie istniały już kolorowe obrazy. Stroje i pojazdy świadczą na lata pięćdziesiąte... W filmie z 2004 roku panował z kolei styl bardziej wiktoriański. Moim zdaniem pominięto też pewne niuanse. Madame Lulu nie była agentką, chciała sprzedać sieroty, żeby ratować własne życie nad tym dołem, ale niefortunnie została przez nie pożarta. Bibliotekarki ze Szkoły Antypatii w ogóle nie pamiętam, a łodzią nie sterowała Fiona, tylko jej ojczym, to jej matka wybrała się na manaty i nigdy nie wróciła, jej ojczym zaginął trochę później, i to było jego powiedzonko, żeby się nie wahać, które powtarzała w kółko sierotom.