No to pojechali. Sezon drugi upadł na jakości w porównania do sezonu pierwszego. Wychwycono pewne elementy, na które widzowie zwracali uwagę najbardziej i wyolbrzymiono. Jednakże wiecej nie znaczy lepiej, tu z pewnością. Przykład? Postać Lipa. Jego niemała popularność i uwielbienie rebelowych cech zostało podsycone w drugim sezonie. Odrealniono go, tworząc 100% badassa, tylko pod publiczkę (przykro mi, mnie się nie spodobało). Podobnie relacja Steve (Jimmy) - Fiona. Chyba nikt z widzów nie wątpił, że jego powrót to kwestia czasu. Element romantyczny tego serialu stał się bardzo płytki. Zaledwie ostatnie odcinki ukazujące niebywałe zmęczenie psychiczne Fiony i miłość Jimmiego pomimo wszelakich trudności występujących w życiu swojej wybranki można uznać za poważny i piękny.
Były również bardzo ciekawe wątki, jak choćby kwestia dziecka Lipa.
Sezon pożarłem i z pewnością zabieram się za następny.