skupia się na zwyczajnym życiu zwyczajnych ludzi, a nie próbuje moralizować czy zabierać głos w społecznej sprawie. Jasne, zdaję sobie sprawę, że spłycam jego przekaz i wiele osób może się ze mną nie zgodzić, jako iż siła serialu polega w pewnej mierze na tym, że wychodzi tym samym poza schemat takich serialów "o niczym". Aczkolwiek nie kwestionuję słuszności tych epizodów, a ich realizację.

W pierwszym sezonie mieliśmy trzy takie odcinki. "Parents" i "Old People" (moralizatorskie) oraz "Indians on TV" (społeczny). I jak jeszcze "Old People" mnie się spodobał - chociaż w dużym stopniu dzięki rewelacyjnej Lynn Cohen - tak "Parents" już nie i nie rozumiem nagrody Emmy za najlepszy scenariusz.

Gdybyśmy poprosili dowolnego studenta filmówki o nakręcenie odcinka o rodzicach, prawdopodobnie większość wyglądałaby podobnie. Dev i Brian umówili się na wyjście do kina, ale wcześniej każdy z nich odwiedza swojego ojca. Obaj tak samo nonszalancko odmawiają im przysługi i wybierają za to wyjście z kolegą. Po krótkiej dyskusji stwierdzają, że nie doceniają swoich rodziców i postanawiają ich zabrać na kolację, na której wszyscy się dogadują i jest wspaniale. Morał: szanuj swoich rodziców.

Przekaz słuszny, pewnie niejedna osoba skontaktowała się po tym odcinku z matką czy ojcem, więc Ansari zrobił dobrą robotę, aczkolwiek według mnie wyszło to sztampowo. Żadnego większego rozwinięcia któregokolwiek z bohaterów, wszystko przebiegło jak z płatka, żadnych konfliktów, nic. I jeden ojciec okazał się genialnym rozmówcą i drugi. Do mnie to nie trafiło, liczyłem na coś głębszego.

Odcinek z walką ze stereotypem Hindusów w telewizji również wypadł dość płytko. Zwrócili uwagę na ten problem i go przedstawili, ale po najmniejszej linii oporu. Nie zaskoczył mnie ten odcinek niczym i nie zmusił do refleksji, chociaż problem akurat w tym przypadku może tkwić po prostu w identyfikacji. Czytałem recenzje mieszkańca Indii na imdb, który pisał o tych dwóch wyżej wymienionych odcinkach bardzo pochlebnie, bowiem mógł się z nimi utożsamić. Być może coś w tym jest.

Z kolei ja wolę jednak odcinki o życiu codziennym. Fenomenalny epizod o wyprawie do Nashville, który skupia się jedynie na relacji Deva i Rachel. Przyziemny, zabawny, inteligentny, z doskonałą chemią bohaterów.

Albo "Mornings", który w znakomity sposób pokazuje związek w dłuższej perspektywie i zmiany w nim zachodzące. Te krótkie scenki, przerywane jedynie zamianą daty w kalendarzu, fantastycznie zdają egzamin. Jest śmiesznie i przede wszystkim cholernie życiowo.

Moją perełką jest chyba jednak sekwencja na weselu w finałowym odcinku w czerni i bieli. Genialnie to wymyślili. Koniec końców dobry serial, momentami nawet bardzo bardzo. Zobaczymy co pokażą w 2. sezonie.