Kolejny odcinek i kolejny festiwal absurdów. Tuż po uniewinnieniu, Wolnicki musiał od razu spotkać kolejną ofiarę. I była to akurat blondynka, która akurat była bardzo zdesperowana, by ktoś ją podwiózł i trafiła akurat na Piotra. Od razu bardzo entuzjastycznie się mu przedstawiła, powiedziała nawet, gdzie pracuje, a już króciutki czas później (oczywiście miała miejsce sklejka na czasie, ale bardzo nieudolna) błagała, by ten ją wypuścił, bo okazało się, że wiedziała ona o tym, że był on oskarżony o MORDERSTWA NA KOBIETACH PODOBNEJ URODY CO ONA, ale z początku się nie zorientowała. Musiała wpisać hasło "morderstwa na kobietach" w jakże naturalnie wyglądającej przeglądarce na telefonie, żeby się upewnić, że to był on. No i oczywiście musiała mieć narzucającego się jej kolegę, którego miała dość. Polkowska śledziła Piotra, no ale oczywiście coś musiało ją zatrzymać, a był to WYJEŻDŻAJĄCY TRAKTOR, ŁAMIĄCY PRZEPISY. Cóż za nieudolny zbieg okoliczności! Później wezwała kolegów, by ci głównego bohatera zatrzymali, no ale dziewczyny już z nim nie było! O ile Wolnicki jest sprytny i inteligentny, o tyle czasami sprawia wrażenie, jakby czuwała nad nim... opatrzność.

A co w obliczu niepowodzeń zrobiła nasza policjantka? No oczywiście, że zaczęła pić! Chyba nie myśleliście, że nie wróci do nałogu?! I będąc pod wpływem zarówno alkoholu, jak i gwałtownych emocji, pobiła Piotra na oczach wielu osób, dając się mu sprowokować, z tym że część studentów widziała wcześniej, jak ten najpierw szeptał jej do ucha, a później w miarę normalnej głośności, w dodatku złowieszczym głosem, mówił o swoich planach dotyczących jej córki. Nie było to podejrzane?

A jak Wolnicki znalazł alibi na czas zabójstwa wcześniej spotkanej blondynki? On, mężczyzna w średnim wieku, poszedł do klubu dla studentów i uwiódł jedną ze studentek! Bo przecież wiele studentek z chęcią chodzi do łóżka ze swoimi wykładowcami oskarżonymi o bardzo poważne przestępstwa, więc osiągnięcie celu było pewnikiem.

O umiejętnościach aktorskich pani Ilczuk nie ma już co pisać, bo zrobiłem to przy poprzednim odcinku i oczywiście nic się nie zmieniło. Umiejętności aktorki odgrywającej rolę matki Wolnickiego też w dalszym ciągu są na niskim poziomie. Trzeba umieć odróżnić granie sztywne i "drewniane", od grania postaci chorej psychicznie, czy pozbawionej uczuć. Stuhr przez większość czasu daje radę, ale również ma gorsze momenty, jak na przykład ten z kwestią "nie chciałabyś". Miał być uśmiech psychopaty, a wyszedł klasyczny, zawadiacki Stuhr.

Nadal trudno mi uznać ten sezon za oficjalną "Szadź", bo wygląda on jak niepotrzebnie ciągnący historię fan-made, tylko z aktorami z pierwszego sezonu. Ale trzeba przyznać, że chce się go dalej oglądać... głównie z filmowego masochizmu i sympatii do pierwszej serii.