Ep. II - Skin Deep
Młoda lesbijka wybiera się wraz z koleżanką do klubu sado-maso. Na miejscu wpada jej w oko jedna z performerek. Wbrew przestrogom towarzyszącej jej przyjaciółki, decyduje się na seans sam na sam z intrygującą kobietą...
Nieciekawa historia + rwany montaż na modłę teledysku posunięty do granic pretensjonalności. No i jeszcze główna bohaterka - nieznośna mimoza, która w ramach czegoś w rodzaju buntu funduje sobie kiczowaty tatuaż. Ogółem, jak dla mnie - śmiech na sali. Wyjątkowo nietrafiony odcinek.

Ep. III - Dream Sentinel
Striptizerka z nocnego klubu jest prześladowana przez ducha swojego dawnego pracodawcy. Ten, widząc jej autodestruktywny tryb życia, oferuje się wymazać z jej pamięci dręczące ją przykre wspomnienia...
Fabuła lekko wydumana, ale ogląda się znośnie. Jedynie akcja mogłaby być tutaj odrobinę bardziej żwawa. W roli gościa z zaświatów - Eric Roberts.

Ep. IV - The Wrath of God
W pewnej wiekowej kamienicy dochodzi do serii brutalnych zabójstw. Czy stać za nimi może nowy, tajemniczy przyjaciel właściciela budynku?
Niezła historia, która trzyma w zanadrzu pewien element zaskoczenia. Tym bardziej miła to niespodzianka, gdy zważyć na fakt, że podstawą scenariusza była historia od Gemmy Files, której twórczość dostarczyła także pożywki dla dwóch najbardziej feralnych odcinków poprzedniego sezonu. Tutaj jest już o niebo lepiej, przeszkadzają jedynie strasznie kiczowate efekty specjalne, bez których spokojnie można było się obejść. No i tytułowy "gniew Boga" z wyglądu przywodzi na myśl jakieś dziwaczne emo skrzyżowanie Ville Vallo z Ozzym Osbournem. Można jednak przymknąć oko na owe niedociągnięcia, bo rzecz ma klimat i potrafi zaintrygować.

Ep. V - Nunc Dimittis
Młody narkoman napada nocą na ulicy starszego mężczyznę. Ten bez trudu rozbraja napastnika, a potem składa mu propozycję wypełnienia pewnej "przysługi" w domu należącym do wiekowej arystokratki, której sam jest oddanym służącym...
Za kamerą - podobnie jak uprzednio - Russell Mulcahy. Sama fabuła miejscami do złudzenia przypomina tą znaną już z "Zagadki nieśmiertelności" Scotta, od której to pozycji ów serial zapożyczył nie tylko swoja nazwę. Na szczęście nie jest to tylko bezmyślna "zżynka" i całość ogląda się bez znużenia. Jako bezpośrednie nawiązanie do kultowego filmu - ciekawe.

Ep. VI - The Seductress
Początkująca pisarka zrywa znajomość z nastolatkiem, z którym przez jakiś czas romansowała. Zrozpaczony chłopak popełnia samobójstwo, co - jak się wkrótce okaże - ściągnie na kobietę gniew nieczystych mocy...
Zapowiada się intrygująco i dosyć nieszablonowo, jednak gdzieś pośrodku opowieść traci impet. Odzyskuje go dopiero pod koniec, ale i tak pojawiającego się wówczas rozwiązania zagadki można się całkiem łatwo domyślić znacznie wcześniej. Średniak i tyle.

Ep. VII - Brass
Mężczyzna dziedziczy po swoim zmarłym ojcu mosiężne łóżko pokryte tajemniczymi symbolami. Niebawem zaczynają go nękać niepokojące koszmary. Pod ich wpływem zaczyna wierzyć, że jego rodziciel bynajmniej nie odszedł śmiercią naturalną...
Czarna magia i oddawanie czci Rogatemu - to mi się podoba! Już z tego powodu ten odcinek przypadł mi do gustu. A że na dodatek odznacza się całkiem niezłym klimatem - tym lepiej. Jedynym mankamentem były zaś - po raz kolejny - tandetne efekty komputerowe. Na szczęście pojawiają się one dopiero pod koniec.

Ep. VIII - Approaching Desdemona
Dobrze sytuowany "japiszon" loguje się pewnej nocy na stronę z erotycznym chatem. Kobieta, która pojawia się na jego monitorze zdaje się doskonale wiedzieć, z kim ma do czynienia, co więcej, domaga się od mężczyzny, aby ten zamordował swoją dziewczynę...
Punkt wyjścia historii niemalże identyczny jak w epizodzie p.t. "Room 17" z pierwszego sezonu. W miarę rozwijania się historii bynajmniej żadnych zaskakujących zwrotów akcji nie uświadczymy, stąd też pojawia się pytanie: po co w ogóle ten odcinek? Zwykła "zapchajdziura", ot co.

Ep. IX - Week Woman
Ścigany przez amerykański urząd imigracyjny malarz decyduje się na małżeństwo z lesbijką, znajomą jego agentki. Po uzyskaniu Zielonej Karty - rozwód. Poślubiona kobieta zaczyna jednak diametralnie się zmieniać, kiedy związek zostaje już zawarty...
Intrygująca, ciekawie pomyślana historia, której rozwój wcale nie jest tak łatwy do przewidzenia. Jak na razie jeden z najlepszych odcinków w drugim sezonie. Jedynym mankamentem jest tutaj udział Lisy Bronwyn Moore, która ponownie - jak w odcinku "The Other Woman" wciela się tu w kogoś w rodzaju amantki, choć jej warunki zewnętrzne pretendują ją raczej do grania prosięcia. Nie wiem komu musiała zrobić dobrze, aby wcisnąć się aż do dwóch epizodów tego serialu, na całe szczęście dosyć szybko znika z ekranu.

Ep. X - Triangle in steel
Mężczyzna zatrudnia się jako robotnik przy budowie mostu, gdzie większość ekipy stanowią Indianie. Wbrew przestrogom nowych towarzyszy wdaje się w romans z żoną swego przełożonego...
Podstawowym problemem w przypadku tego odcinka jest postać samego głównego bohatera - irytujący typ, który przez większość czasu przechwala się i popisuje. Osobiście z wytęsknieniem czekałem aż przytrafi mu się coś niemiłego. Pod tym względem się, rzecz jasna, nie zawiodłem, co jednak bynajmniej wcale nie świadczy dobrze o samej fabule, która jest mdła i przewidywalna.

Ep. XI - Falling man
Uzdolniony architekt poznaje przypadkiem młodą, ponętną kobietę, pod której natchnieniem wpada na pomysł niezwykłego projektu. Przebłysk geniuszu ma jednak swoją cenę...
Wciągający epizod, przede wszystkim ze względu na nieoczywisty zrazu rozwój akcji. Końcówka, kiedy karty zostają już odkryte - już taka sobie, ale i tak rzecz intryguje i ma swój klimat.

Ep. XII - Night Bloomer
Dwoje pracowników dużej korporacji knuje przeciwko swojemu szefowi, aby przepchnąć wspólny projekt, któremu ten się sprzeciwnia. Pozbywają się go przy pomocy pewnej trującej antycznej rośliny...
Znów ciekawie pomyślany odcinek, miejscami może nazbyt wydumany, ale przynajmniej niebanalny i intrygujący. Jedyne zastrzeżenie - po raz kolejny tanie efekty CGI, które nieco "knocą" finał.

Ep. XIII - The Suction Method
Niewierny mąż podejmuje w domu urodziwą czyścicielkę dywanów. Ta wyraźnie zaczyna go uwodzić, pojawia się jednak uzasadnione podejrzenie, że może to być podsunięta przez zdradzaną małżonkę przynęta...
Tym razem zdecydowanie nie-na-serio, w klimacie zbliżonym do serii pokroju "Amazing stories". Miłe to urozmaicenie, zważywszy, że większość epizodów utrzymana jest w tonacji zgoła odmiennej. Sam pomysł - całkiem, całkiem, wykonanie też nie najgorsze.

Ep. XIV - I'm very dangerous tonight
Prawnik kupuje żonie drogocenną suknię wieczorową, która - zdaniem samego sprzedawcy - odznacza się pewnymi niezwykłymi właściwościami. Że nie są to jedynie czcze słowa, mężczyzna będzie miał okazję przekonać się niebawem na własnej skórze...
Odcinek będący swego rodzaju "przedłużeniem" historii p.t. "I'm dangerous tonight" z pierwszego sezonu. Nieznacznie lepszy od tamtej historii, choć też bez żadnej wielkiej rewelacji.

Ep. XV - Replacements
Dwa zaprzyjaźnione małżeństwa spotykają się, aby uczcić wieść o tym, że jedno z nich spodziewa się dziecka. Już jednak następnego dnia dochodzi do niespodziewanej tragedii - będąca przy nadziei traci dziecko, co zbiega się w czasie z coraz dziwniejszymi wydarzeniami, jakie zaczynają rozgrywać się naokoło...
Potrafi wciągnąć, choć to tylko jeszcze jedna wariacja na temat zaczerpnięty z "Inwazji porywaczy ciał". Najważniejsze jednak, że pomimo, że fabuła niekoniecznie należy do najbardziej oryginalnych, to twórcom udało się z niej wycisnąć całkiem sporą dawkę napięcia. Stosunkowo udane.

Ep. XVI - And she laughed
Młoda kobieta wprowadza się do mieszkania w kamienicy. Już wkrótce odkrywa, że jeden z sąsiadów notorycznie ją podgląda. Alienacja i poczucie zagrożenia sprawiają, że dziewczyna popada w coraz większą psychozę...
"Lokator" w wersji damskiej. W roli głównej - Jennifer Beals. Jest tu pewien klimat, ale sama historia to tylko jeszcze jeden odgrzewany kotlet, podany zresztą bez większej inwencji. Najlepsza w tym wszystkim końcówka, choć i tak - łatwa do przewidzenia.

Ep. XVII - Sacred Fire
Zajmująca się niesieniem pomocy bezdomnym kobieta rozpoznaje w jednym ze swych podopiecznych dawnego kolegę ze studiów. Oferuje mu gościnę w swym mieszkaniu. W trakcie pobytu w jej domu mężczyzna opowiada jej niezwykłe koleje swego losu...
Jest tu pewien element zaskoczenia, a całość ogląda się naprawdę dobrze. Sam koncept może wydawać się nieco udziwniony, ale jak najbardziej się sprawdza. No i chyba po raz pierwszy wspomaganie komputerowymi trickami - tym razem oszczędne - zdaje egzamin.

Ep. XVIII - The Diarist
Młodociana wiedźma odprawia szereg rytuałów, które mają zaszkodzić jej niewiernemu kochankowi. Wkrótce jednak w jej domu pojawi się kobieta pragnąca pokrzyżować jej szyki...
Historia - pamiętna pani Gemma Files. Niewiele z tego epizodu wynika, niewiele też w nim napięcia czy klimatu. Ot, opowiastka o zawodzie miłosnym nawiedzonej gotki - średnio zajmująca, pozbawiona ciekawych zwrotów akcji. Plus jest taki, że nie dłuży się jakoś specjalnie.

Ep. XIX - Double
Kobieta, którą dręczy powtarzający się koszmar senny, odkrywa, że prawdopodobnie ma on związek z jej poprzednim wcieleniem...
Zastanawiający odcinek - fabuła jest tak "przedobrzona", że z trudem można dociec, o co chodziło jej autorowi. I bynajmniej nie mam na myśli stopnia zawiłości, który by mnie, jako odbiorcę, przewyższał - po prostu jest to jeden wielki bełkot, wynikły z próby połączenia kilku niedopasowanych wątków. Zaczyna się całkiem intrygująco, potem jest już tylko pretensjonalnie, chaotycznie i kiczowato.

Ep. XX - Bottle of smoke
Kobieta przybywa do Maroka śladem swej nieżyjącej już krewnej. Zmarła pozostawiła po sobie liczne notatki, nagrania oraz... zdobioną butelkę, która rzekomo zawierać ma w sobie dżina...
Pomysł na fabułę nawet nie najgorszy, ale samo poprowadzenie akcji bynajmniej nie zachwyca. W ciągu dwudziestu-paru minut trwania odcinka, na ekranie dzieje się bardzo niewiele, napięcia też jest tu tyle, co kot napłakał. Zdecydowanie z tematu można było wycisnąć coś ciekawszego.

Ep. XXI - Sin Seer
Pewien mężczyzna twierdzi, że patrząc w oczy napotkanych ludzi jest w stanie dostrzec wszystkie ich najgorsze uczynki. Psychiatra, do którego zgłasza się z owym darem-przekleństwem, z oczywistych przyczyn nie wierzy w jego rewelacje. Do czasu jednak...
Zdecydowanie jeden z najciekawszych odcinków, nie tylko w drugim sezonie. Oparty na nośnym pomyśle, wciągający od samego początku i z fajnym "twistem" na koniec. W roli widzącego grzechy pechowca - Brad Dourif.

Ep. XXII - The Perfect Couple
Para z czteroletnim stażem przechodzi kryzys. Wtedy na horyzoncie pojawia się ich "anioł stróż", tajemniczy osobnik, który przed laty przyczynił się do narodzin ich związku, z czego oni zresztą zupełnie nie zdają sobie sprawy...
Trudno zaklasyfikować ten epizod do kategorii "horror", bo i grozy tu za grosz. Posiada jednak swoisty urok, a do tego fabuła nie należy do tych przewidywalnych. Powiedzmy, że to taka "opowieść niesamowita" w wersji soft. Tak czy inaczej - z satysfakcją.

Bonus: The Hunger Inside
Półgodzinny dokument "making of...". Trochę wypowiedzi członków ekipy, w tym także aktorów (Ribbisi, Roberts). W sumie nic specjalnego, standardowy reportaż z planu. Najwięcej miejsca zresztą, co w zasadzie nie dziwi, poświęca się tu epizodowi pierwszemu drugiej serii, w reżyserii Tony'ego Scotta. Na deser po obejrzeniu wszystkich odcinków - może być.
Gwoli zaś krótkiego podsumowania - cały serial dosyć nierówny, ale posiada swoje plusy. Drugi sezon lepszy od pierwszego, i to nie tylko ze względu na podstawowy atut działający w tym przypadku na mnie, czyli udział w każdym odcinku Davida Bowie (za co zresztą ogromny plus). Historie ciekawsze, z reguły bardziej umiejętnie dobierane. "Hunger" nie zachwyca, powiem wręcz, że spodziewałem się czegoś..., hmm, mocniejszego, że tak to ujmę. Mimo tego, jeśli lubi się antologie grozy, to jest to pozycja warta uwagi, zdecydowanie można "wysupłać" z niej przynajmniej parę inspirujących, dobrze przyrządzonych nowelek.

zapodaj to samo z 1 sezonem ;p