Jasne, można mówić, że „The Liberator” w tej formie w ogóle by nie powstał, gdyby twórcy mieli odpowiednie fundusze (wtedy też nie byłoby współpracy z Netfliksem), ale jak dla mnie taka forma bardzo dobrze do niego pasuje i trochę przez przypadek udało się trafić "w dziesiątkę". Wcale nie brakuje emocji, akcja jest dynamiczna, a bohaterowie są wyraziści. Nie tylko dosłownie, przez charakterystyczną kreskę, ale głównie przez to, jak są napisani. Postacie drugoplanowe robią ten serial.

Kwestie historyczne zostały tutaj trochę zakrzywione (chyba najbardziej rzuca się w oczy Dachau), ale wydaje mi się, że twórcy w znacznie większym stopniu chcieli się skupić na ludziach, ich odczuciach, reakcjach, a nie na samych wydarzeniach (a wcale nie jest czarno-biało). I jeżeli chodzi o to, to zdecydowanie im wyszło.

Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=cVLoVBpy9Do