Obejrzałam do końca, od 10 odcinka regularnie scrollowałam, co zresztą przydarzało mi się i w pierwszym sezonie. Dla mnie ten sezon to wyścig na najbardziej irytujących bohaterów, dosłownie 12 i pół odcinka zastanawiania się kto mnie irytuje bardziej (łącznie z Frankiem). Wygrywa chyba pomylona pani psychiatra.

Motyw z psychiatrą wydaje się być wyciągnięty z jakiegoś internetowego fanfiction dla nastolatek, które nie mają pojęcia ani o psychiatrii, ani o realnych związkach między ludźmi. Okropność. A gdyby zamiast tej pomylonej panny, Billy'emu dali prawdziwego, dobrego, normalnego specjalistę, to ten typ mógłby jeszcze wyjść na ludzi. Jakoś. Tak trochę chociaż, bo na samym początku, kiedy głównie skupiał się na płakaniu i smutnych spojrzeniach, rokował jakieś nadzieje. Jak zabił swojego dawnego opiekuna (w pierwszym sezonie mówił chyba, że i jego molestował?), to przez chwilę mu nawet kibicowałam...

tak, motyw tragiczny i niedorzeczny.

i smutne spojrzenia na mnie nie działały, jasne było dla mnie że typek jest zły do szpiku kości. Prawdę mówiąc miałam nadzieję, że to on na koniec ubije panią kopniętą psychiatrę i czekałam kiedy wreszcie zarobi kulkę w łeb.

Akurat co do tego, że ją ubije, to od początku byłam wręcz przekonana, i bardzo zawiodło mnie to, że zamiast wypchnąć ją przez to okno, kupował jej kwiatki. To było takie... złe. Po prostu, z każdej możliwej strony.
I ja nie mówię, że Billy miał stać się dobry, bo na to szans nie było :P. Po prostu ta jego amnezja była prawdziwa i w rękach prawdziwego, dobrego specjalisty, mógłby skończyć o wiele lepiej niż przez "pomoc" pani doktor od siedmiu boleści. Ale wtedy nie byłoby wątku :P

przecież on gada o żonie i dzieciach tylko jak ktoś go zapyta

mnie dziwiło w sumie że je pizze ale w filmie akcji wogóle mogiby nie pokazywać tego jak ktoś je

Mnie irytowało i wkurzała wewnętrzna niekonwencja i niewiarygodność świata przedstawionego. Ja rozumiem, serial ze stajni Marvela, o superbohaterze, który nie ma super mocy, nawet nie jest miliarderem, jak Batman, w jakiś sposób trzeba zawiesić niewiarę. Ale poziom absurdów, bzdur i niekonwencji podnosi włosy na głowie. Twórcy pokazują, że odcinają się od pierwowzoru komiksowego na każdy możliwy sposób.

Na przykład Punisher przygotowuje zasadzkę w motelu, wybijając przejście do sąsiednich pomieszczeń w gipsokartonie. Już chwilę później latają wszędzie serie z broni szturmowej i pistoletów, ale jakimś cudem nie czynią krzywdy schowanym w przyległym pokoju bohaterom. Punisher łapie szefa mafii i już go ma rozwalić, ale ten opowiada łzawe historyjki o swojej córeczce i co? Krwawy Frank, który w Afganistanie porywał i zabijał niewinnych ludzi, których mu wskazano, teraz uwalnia gościa, kryminalistę z wyboru. Te bzdury mnożą się na każdym kroku. Ale w sumie, czego oczekiwać od postaci, której kazano w 2 sezonie Daredebila biegać po szpitalu ze strzelbą i strzelać ze śrutu w kierunku uciekających pacjentów i obsługi, nie gorzej niż Kapitan Bomba...

Jakim cudem ogladales 2gi sezon jak jeszcze nie bylo premiery? Czyzbys wspieral szara strefe?

Włącz netflixa wpisz Punisher i zobacz ile sezonów można pooglądać a następnie się wypowiadaj :)

Ja również jestem rozczarowany, wyraźnie słabszy od 1 sezonu. W 1 sezonie trochę widać Punishera i panuje klimat wojskowy co było spoko a w sezonie 2 miałem wrażenie jakby kazali mu zakładać tą czache na siłę, a klimatu w ogóle nie ma... Powinni zmienić nazwę serialu na Frank Castle. Tak naprawdę klimat i postać Punishera czuć w 2 sezonie Daredevila ( do którego bardzo chętnie wracam tylko po to żeby właśnie obejrzeć Punishera). Tutaj Punisher jest na emeryturze a Frank poszedł w stronę Denzela Washingtona z filmu The Equalizer, taka jest smutna prawda.

Ale scena podczas napadu, gdy rozpiął kurtkę i Billy ujrzał czachę z koszmarów - świetna! :D