Moim zdaniem pobicie Stelli pod wpływem wściekłości to przejaw jego słabości. Złamała go psychicznie ,bo jego przewaga polegała dotąd na kontroli a tu ją stracił. Samobójstwo było honorowym końcem i pozwoliło mu tę "kontrolę" zachować do końca. Ja myślę, ze złożyło się na to wiele czynników. To tylko moja subiektywna opinia ale widzę to tak. Zeznał, że zaczął od Fiony, że to była pierwsza ofiara. Czyli 6 lat temu. Potem scena w lesie,gdy mówi do tego policjanta,coś w rodzaju: "jeśli dotąd nic nie zrobiłeś to nie rób. Ja spełniłem swoje fantazje i rzeczywistość nie równa się z tym co sobie wyobrażasz. "- Czyli, zdecydował sie na spełnienie swoich fantazji, na co większośc ludzi nigdy się nie odważy. Jako typowy narcystyczny psychopata czuł się z tego powodu lepszy od reszty społeczeństwa, które postrzegał jako bezwolne bydlęta, stworzone by zaspokojać potrzeby tych wybranych, stojących wyżej "drapieżników". Większość psychopatów tak sie postrzega. Teoria "nadczłowieka" Nietzchego, oczywiście płytko i źle rozumiana. Jednak to nie przyniosło mu "spełnienia" i satysfakcji,której oczekiwał. Nie zapełniło tej "czarnej dziury" w jego duszy,o której wspomniała Stella w trakcie przesłuchania. Czyli można domniewywać, że w jego odczuciu nie było warto i gdyby mógł cofnąc czas... Oczywiście nie z powodu wyrzutów sumienia czy przekraczania norm społecznych,które w opinii psychopatów obowiązują jedynie szaraków a nie tych wyjątkowych. Nagła strzelanina dała mu tę szansę. Do tego reakcja Stelli dała mu złudzenie, że ona coś do niego czuje, mimo że go zna. Ze zdobył wreszcie uczucie silnej zimnej kobiety, która mu imponuje i którą uważa za równą sobie. Dotąd takie kobiety zabijał, bo nie umiał inaczej zdobyć nad nimi przewagi. Amnezja równo datowana na 6 lat dawała mu niejako "czystą kartę". Nie wiem jak prawnie, ale z pewnością jakąś furtkę na zmniejszenie czy uniknięcie kary mu to dawało.A przede wszystkim dawało "czystą kartę" psychicznie przed córka, żoną,Stellą itd. Dawało szansę odcięcia się od tych czynów, które miały aż tak duże konsekwencje a niestety nie przyniosły oczekiwanej satysfakcji. Niestety stało sie coś czego nie przewidzial. Stella dotarła do tego wczesniejszego zabójstwa i garażu z dowodami, któych nie zdążył usunąć. Niestety przegrał tę rozgrywkę. Stracił przewagę. Teraz już tylko byłby osaczoną i broniąca się zwierzyną a nie glównym rozgrywającym. Całkowita utrata kontroli. Był w rekach wymiaru sprawiedliwości.Zdany na innych i od nich zależny. Zaznał tego w dzieciństwie ze strasznymi skutkami i nie zniósby tego ponownie. Do tego okazało się, że podziw i pewien rodzaj uczucia Stelli, na które liczył, jest tylko jego ułudą i nie istnieje. Potem ważna według mnie byla rozmowa z lekarzem. Spytał go, czy mógłby go leczyć. Lekarz odpowiedział,że tak ale to leczenie polegałoby na codziennej walce i próbie pogodzenia się z zasadmi rządzącymi światem i społeczeństwem. Gdy spytał:'Czy mógłby mnie pan wyleczyć?" Lekarz odpowiedział ze to niemożliwe. Przez "wyleczyć" rozumiem wyzwolić z chorych pragnień i zmienić. Okazało sie, że to niemożliwe. Zatem jaką przyszłość ujrzał przed sobą? Albo coraz bardziej zaszczuty,upokorzony i pokonany przez system sprawiedliwości, albo nawet jak się wywinie to zostanie niewolnikiem swoich pragnień, z których nawet psychologia i terapia go nie wyrwą a ich zaspokojenie i zaznanie spokoju jest poza jego możliwościami. Przekroczył WSZYSTKIE ludzkie i boskie granice by zaspokoić tę"pustkę w duszy". Bez sukcesu. Dla mnie te słowa w lesie do policjanta o niespełnieniu były ważne. Ja odbieram to tak, jakby doatrło do niego,że tak czy owak jest skazany. Skazany przez rany,których doznał w dzieciństwie. Wszelkie próby zmiany tego wyroku, odwrócenia sytuacji poprzez stanie się katem a nie ofiarą nie przyniosły rezultatu. Ważna była dla niego akceptacja i uczucia Stelli,czyli typu kobiety z odrzuceniem której zmagał sie od dziecka.Świadomość, że ktoś taki, znając go i mając świadomość tego co zrobił jest w stanie obdarzyć go uczuciem, troszczyć się o niego, wiele znaczyła. Dlatego do tego wrócił w trakcie przesłuchania. A tu okazało się, że tego nie ma. Reasumując przegrał na wielu polach: prawnym,emocjonalnym. Stał się ofiarą systemu,którego zasady złamał i czekałaby go kara i ofiarą własnych demonów. Niemożność ich zaspokojenia była chyba ważniejsza niż samo więzienie. Dlatego zakończył to w jedyny akcpetowalny dla siebie sposób.Uciszył demony, zachował kontrolę do końca. Stało sie to na jego warunkach. Był sprawcą,katem. Swoim własnym ale on już nie chciał być ofiarą. Zakończył to w tym miejscu gdzie się zaczęło: na sznurze samobójcy, jakim była matka. Sam został swoim sędzią,oskarzycielem i obrońcą. Sam wydał wyrok i go wykonał. Najstarszniejsze jest dla mnie, że zło wyrządzone nie znika. Tylko przenosi sie na nastepne osoby i pokolenia. Ten ksiądz w więzieniu,zaraził złem i złamał życie tylu ludzi. W tym Paula,ale było powiedziane, ze także wielu innym,którzy popełnili samobójstwo, stoczyli sie itd. Paul zabił i zniszczył siebie i swoją rodzinę, bo nie wierzę, ze jego dzieci nie poniosą konsekwencji psychicznych. Czy zło jest niezniszczalne? Czy tylko nam się wydaje, ze coś ucinamy a okazuje sie że to zło tylko przechodzi na innego żywiciela? Ja jednak uważam Paula za tragiczną postać. I przyznaję, ze gdzieś w duchu chiałam by mu sie udalo wygrac, zmienić się i z żaby stac się księciem. Ale to tylko u Disneya...