Drugi Dishonored to dla mnie gra lepsza od jedynki. Na pewno wzgląd ma na to klimat, który miejscami bardzo przypominał mi starego, poczciwego Thiefa. Tego za bardzo nie odczuwałem w jedynce. Zamiast szaro-burych kolorów jak w jedynce, Dishonored raczy nas większą paletą barw, ale paradoksalnie jest bardziej mrocznie i tajemniczo. Dla mnie opuszczenie Dunwall było strzałem w dziesiątkę. Jak rozprawiałem się z wiedźmami, miejscami wydawało mi się, że trafiłem do Pogan z Thiefa :) Od premiery minęło trochę czasu, więc gra jest dopracowana, wczytuje się szybko (poza pierwszym uruchomieniem), nie ma z nią żadnych problemów. Grałem Corvo i bez używania specjalnych zdolności. Jedna misję ograłem Emily.

PLUSY:
+ Otwarty świat i dowolność w osiąganiu celów. To największy plus Dishonored 2. Dróg do celu zazwyczaj jest kilka. Od nas zależy w jaki sposób to uczynimy. Czy przedrzemy się zakamarkami trzymając się cienia, czy zabawimy się w Rambo. Czy wybierzemy poruszanie się główną ulicą, czy jednak alternatywną drogę poprzez budynki pełne krwiogzów. Możliwości jest naprawdę dużo.
+ Rozwiązanie zadania na parę sposobów. Od nas zależy, czy zlikwidujemy cel, czy znajdziemy inny sposób na to, by pozbyć go mocy lub, aby przyłączył się do nas. Niektóre aktywują się dopiero, gdy znajdziemy ciekawą notkę lub z kimś pogadamy.
+ Mnóstwo możliwości pozbycia się oponentów (choć podczas cichej eliminacji zostaje nam przeważnie podduszenie)
+ Świat sprawia wrażenie autentycznego. Postacie reagują na nasz widok, niekiedy przeciwnicy reagują, gdy zauważą zniknięcie towarzysza. Rzeczy, po których możemy się wspinać nie są tam umiejscowione na siłę (jak np. w Styxie).
+ Wszelkiego rodzaju notatki, artykuły opisujące pewne wydarzenia oraz świat. Większość czytałem z zainteresowaniem, nie czułem, aby były zapchajdziurami jak w innych grach (np. Pillars of Eternity).
+ Wykreowany świat w tym oprawa artystyczna. Eleganckie 2D. Piękne obrazy na ścianach i inne elementy wystroju. Zaprojektowane budynki są zrobione z głową – mają kuchnie, ubikacje itp.
+ Świetna oprawa graficzna – od interfejsu, przez postacie, po lokacje. Dużo ładniejsza od pierwszej części. Nie odczuwałem powtarzalności i monotonii.
+ Poziom z chronotronem i rozgrywka na dwóch płaszczyznach czasowych – rewelacyjnie zrealizowany pomysł.
+ Przejrzysty interfejs
+ Satysfakcjonująca eksploracja ulic i budynków
+ Dopracowana technicznie
+ Trudniejsza gdy gramy bez wykrycia i bez mocy
+ Język polski
+ Wiele godzin zabawy
+ Możliwość rozgrywania misji ponownie

ANI PLUS ANI MINUS:
- Fabuła dość przeciętna
- Moce sprawiają, że jesteśmy praktycznie nieśmiertelni.
- przeciętny polski dubbing
- muzyka

MINUSY:
- Dźwięk. Nie wiem czy to wina polskiej wersji, ale czy to na głośnikach, czy słuchawkach dźwięk wprowadzał mnie w błąd. Postacie ewidentnie są przede mną a w słuchawkach rozbrzmiewają, jakby były za mną. Jest jakiś problem z umiejscowieniem źródła dźwięku. W posiadłości Jindosha jego teksty były za bardzo stłumione.
- Mało charakterne główne postacie Emily i Corvo. Pod tym względem nie umywają się chociażby do Styxa.