Grało mi się naprawdę fajnie, może dlatego, że fabuła była ciekawa i przysłaniała mi wszelkie błędy w grze, których
było naprawdę sporo [przynajmniej w mojej wersji gry]. Postaci jakie występowały były barwne i ciekawe. Kiedy
zobaczyłam Andersa, myślałam, że spadnę z krzesła xD Nie spodziewałam się, że jakakolwiek stara postać pojawi
się w drugiej odsłonie. Właściwie ukłony należą się Varricowi, który opowiadał tą całą naszą historię jakiejś
Poszukiwaczce. Naprawdę fabuła jest tutaj jak najbardziej na plus.
Podobał mi się także sposób prowadzenia walki, był bardziej... efektowny. Ja niestety wolę napierdalanki, niżeli
taktyczne rozwiązania.

Co do minusów... No cóż.
Lokacje! Co to kurna miało być?! Co chwila ten sam teren. Ja się zastanawiam o co chodziło twórcom gier, czy robili
to na kacu, czy może byli tak wielce rozleniwieni. Nie ukrywajmy, że przez to większość graczy rzuciła tę grę w kąt.
Za mało rozmów z naszymi towarzyszami. Pamiętam, że w trakcie chodzenia po lesie czy jaskini można było zagadać
do jednego z naszych przyjaciół i o coś go tam wypytać. Teraz niestety tak nie było, co bardzo mnie drażniło. Ja
jestem z osób, które lubią paplać xD
Ekwipunek. Hmmm... dlaczego tylko można było zakładać naszej głównej postaci? Chodzi mi o zbroję. Reszta niby
sama sobie wybierała co dla nich dobre, albo po prostu ich armor zwiększał obronę.
Co chwila jakiś potwór mi zastygał w miejscu.
Długość gry. Jak dla mnie za krótka.