Ocena poniżej 6 na Filmwebie sprawiła, że do gry podszedłem strasznie sceptycznie; gdyby nie
przychylna recenzja w CD-Action, pewnie w ogóle bym jej nie tknął. I to byłyby błąd!

Nie wiem czy grałem w poprzednie odsłony cyklu, za dzieciaka zagrywałem się w pełno erpegów,
m.in. Spellforce'y, Bard's Tale, Lionheart, itp, itd, jeśli wśród nich pojawił się DS, w co nie wątpię -
niestety nie wiążę z nim żadnych wspomnień, zatem od Trójeczki nie miałem żadnych oczekiwań
poza kilkunastoma godzinami frajdy.
Po pierwszej godzinie w DS3 mogłem śmiało stwierdzić, że to jest gra którą na 100% przejdę do
końca. Ładna grafika, piękne lokacje, nieskomplikowany, acz skuteczny system rozwoju bohatera i
najważniejsze - fabuła i klimat! Gra daje nam wrażenie realnego udziału w tamtym świecie, a jest to
świat bardzo interesujący i złożony. Fabuła, dojrzała acz lekka w odbiorze, na każdym kroku
odczuwamy jak wielki wpływ mamy na losy rozgrywki i czasem stajemy przed koniecznością
podejmowania trudnych decyzji, od którego ważyć się mogą losy - zazwyczaj rozgrywki, a nawet i
świata!
Co mi się w grze nie podobało? Już na pierwszy rzut oka raził mnie jeden model postaci na danego
wroga, czyli tzw. "wojny klonów". Drugą, subiektywnie irytującą rzeczą w grze jest ciasnota lokacji -
ale czego się spodziewać od gry, która ma "lochy" w tytule? ;) Ponadto rozgrywka jest możliwa w
dwuosobowej kooperacji, czego niestety nie było dane mi zaznać z racji braku kompana.
A zatem, jeśli ktoś szuka przyjemnego RPG z ciekawą, nieprzesadnie złożoną mechaniką i
nietuzinkowym, wciągającym światem - gorąco polecam!