Są takie gry, które powalają swoją grywalnością i klimatem, nawet jeśli zdarzają im się drobne... wpadki. Gothic II nie wyrzekł się wszystkich błędów z jedynki. Historia, choć piekielnie wciągająca, chcąc nie chcąc przypomina kino co najmniej klasy B z oczywistymi zwrotami akcji. Ostatni rozdział jest mimo wszystko fabularną wpadką. Nie dzieje się tam za wiele, wszystko podąża w oczywistym kierunku a szybka walka końcowa i króciutki filmik kończący grę chyba nie do końca rekompensują kilkadziesiąt godzin gry, jakie należy przejść, aby do tego zakończenia dotrzeć (u mnie było to ponad 50h).

A jednak dycha... rzadko mi się zdarza żeby dawać dychę grze, w której widzę jakieś niedociągnięcia. Po prostu klimat i ten gameplay, który tak bardzo wciąga są wręcz niepowtarzalne. Piranha Bytes stworzyła dzieło iście epickie. Poza tym, może miałem farta, ale przez te ponad 50 godzin gry chyba nie zdarzył mi się żaden bug, który utrudniałby rozgrywkę (co w jedynce zdarzyło się nie raz). Gothic II robi wszystko to, co poprzednik, ale na jeszcze większą skalę, poza tym odrobinę rozbodowując możliwości dla gracza. Mapy są rozleglejsze, więcej jest zadań, przeciwników, i tak dalej i tak dalej. Natomiast to, co się nie zmieniło, to to, jak przyjemny jest rozwój postaci. W mało której grze tak dobrze oddano progresję swojej postaci. Na początku na prawdę nie jest łatwo i trzeba się trochę natrudzić żeby zgromadzić odpowiedni ekwipunek, żeby trochę zarobić lub zainwestować w rozwijanie swoich umiejętności. To od nas zależy w jakim kierunku pójdzie rozwój postaci. Czy będziemy woleli walczyć w zwarciu czy z dystansu, czy zostaniemy wojownikiem, czy może magiem. Niezależnie od wyboru, wydaje się, że każda z tych ścieżek wydaje się ekscytująca. Zadań jest naprawdę sporo i co najważniejsze, są ciekawe, nie wyglądają jakby wypluł je jakiś generator.

Niezależnie jednak od tego wszystkiego, to co jest największą siłą Gothica jest klimat. Ten świat naprawdę żyje. Oglądamy jak NPC poruszają się, rozmawiają i wykonują swoje czynności życiowe. Zmieniają się pory dnia, a to wszystko w towarzystwie malowniczych widoków. Oczywiście, dziś można powiedzieć, że grafika jest kanciasta, ale wbrew pozorom to udało się tu wykreować świat, który praktycznie się nie zestarzał. Mam wrażenie, że taka gra jak Gothic II nigdy się nie zestarzeje. Ah.. koniecznie jeszcze muszę wspomnieć, jak piękna jest muzyka, która doskonale komponuje się z tym światem.