masz racje, słaby jestes to nie graj :)

No przecież nie gram w to.

Też tak miałem i też tak myślałem. Ale z perspektywy pogrania więcej niż 4 godzinki wiem już, że po prostu byłem w tzw. "mylnym błędzie". Oczywiście, prawdą jest, iż w Hearthstone element szczęścia odgrywa określoną rolę. W pojedynczej partii może być to rola bardzo duża i dlatego autor wątku doszedł do przekonania, że prawie _wszystko_ zależy w tej grze od szczęścia. Tak nie jest. Szczęściu trzeba pomóc (koniecznie), a robi się to:
1. składając dobrą talię
2. dobrze grając -- w tym: przewidując możliwe ruchy przeciwnika.
Oba te elementy wymagają "skilla", którego nie łapie się w 4 godziny, bo przez ten czas nie masz żadnych szans zaznajomić się nawet z najważniejszymi kartami i zagrywkami.
Owszem, gra promuje "wierność": nie tylko przez to, że często i dużo grając podnosisz poziom swoich umiejętności, ale też z racji możliwości zdobywania dodatkowych, silnych kart. To prawda, talie weteranów są trudne do pokonia za pomocą talii podstawowych. Ale i to nie jest niemożliwe. Jeśli ktoś chciałby się o tym przekonać, to może sobie poszukać kanału Trump na YouTubie -- bardzo polecam :).

Miałem niestety tą samą sytuację co ty. Też grałem podstawową talią cały czas przez co ciągle przegrywałem i dałem sobie spokój po kilku dniach :)
Jakoś nie jesteśmy dobrzy w karcianki z tego co widzę.
Dodam jeszcze, że to nie pierwsza tego typu gra, w którą grałem bowiem miałem do czynienia również z karcianką osadzoną w uniwersum Might & Magic (Duel of Champions), z którą tak samo jak Hearthstone nie radziłem sobie dobrze i grałem przez jakiś czas (z miesiąc lub dwa).

Kto gra w karty ten ma łeb obdarty. :D

Hehe dokładnie :)