Gra z jednej strony robi bardzo dobre wrażenie. Bardzo mi się podobała ta mroczna opowieść, osadzona w czasach feudalnej Japonii. Historia jest oryginalna i robi wrażenie, a klimat grozy jest doskonale oddany (to niemalże poziom serii "Project Zero"). Niestety do samej gry mam zastrzeżenia. Po pierwsze: lepiej nie biegać, bo jest szansa, że przywoła się w ten sposób złe duchy. W jednym momencie przywołałem chyba z 9 na raz. Jak to się skończyło - można się domyślić. Przez to gra toczy się powoli. Na szczęście przyzwyczaiłem się do tego szybko. Walka toczy się trochę topornie (postać musi schować broń, żeby użyć czaru; można tylko dwie rzeczy na raz mieć ustawione - albo dwa czary, albo broń i czar), ale nie ma tragedii. Źle jest natomiast z pomysłem (rodem z pierwszego "Resident Evil") na rozbicie gry na dwie fazy, w których poznajemy historię z perspektywy dwóch różnych osób. Po pierwsze, częściowo faza yin i faza yang są identyczne (te same zagadki, prawie takie same rozmieszczenie przedmiotów), po drugie, nie mają takiego samego poziomu trudności (faza yang jest trudniejsza i zarazem ciekawsza), a po trzecie, nie pokrywają się fabularnie! Ale najgorsze jest to, że tylko po ukończeniu obu faz można odblokować trzeci i finalny scenariusz. Zamiast bawić się w takie sztuczne wydłużanie czasu gry, twórcy powinni skleić te trzy fazy w jedną i dopracować fabułę, żeby nie było w niej zgrzytów. Pomijając te niedociągnięcia, w "Kuon" naprawdę warto zagrać. To jeden ze straszniejszych survival horrorów, z jakimi miałem do czynienia.