Na pewno to nie jest poziom podstawki, ale ma zdecydowanie więcej zalet niż wad. Początkowo nawet nie chciałem się za to zabierać, bo uznałem, że ten prequel jest zbędny. Uznałem, że Rachel i tak umrze, więc bez różnicy jakby potoczyła się ta historia wcześniej. Myliłem się. Muzyka trzyma poziom, jeszcze lepiej poznałem Chloe i resztę postaci, które już znałem. Oczywiście jest parę błędów w scenariuszu. Np. podczas kolacji rodzice Rachel pytają Chloe czy mają razem zajęcia, podczas gdy byli świadkami jak ją wydalono. Jako zakończenie wybrałem nie mówienie Rachel prawdy. Chciałem, żeby odeszła jako ktoś, kto uważa, że jednak coś się w jej krótkim życiu udało. Miała przecież wspaniałą przyjaciółkę, ojca (jak uważała), mamę (a w zasadzie dwie jak wiadomo). Więc chociaż mogłem jej zapewnić spokojny koniec. To tylko pokazuje, że zawsze trzeba chronić swoich bliskich, bo tak naprawdę nie wiemy kiedy oni odejdą.