Nie zgadzam się. Obie części są super. Zarówno pierwsza, jak i druga część Max Payne ma świetną fabułę. Faktem jest, że wprawne oko dostrzeże takie detale jak zmiana aktorów wcielających się w role w tej grze, czy chociażby udział Mony Sax w Max Payne 2 z możliwością sterowania nią w niektórych misjach oraz lepszą grafikę w części drugiej.

2 ma dużo dojrzalszy scenariusz. Swój klimat też, ale bardziej subtelny.

jak mroczny film noir

obydwie czesci absolutnie genialne - niestety 3 odstaje bardzo...

Przypomnij sobie easter eggs. W obu częściach zabójcze. Przy czym w jedynce to duża zasługa udanej polonizacji.

2 miała lepszy scenariusz

Dwójka jedynce do pięt nie dorasta.

Zżeraj chooye

Dwójka nie ma klimatu jedynki, ma za to lepszą grafike i mechanikę oraz beznadziejne love story zamiast mrocznej fabuły.

Love story lepsze

Do dupy było, całe szczęście że w trójce całkiem je olali.

2 lepsza, bo więcej było fabularnych rzeczy.
3 miała fabułę krótką i prostą, ale jednocześnie zwięzłą i świetną

A jedynka i tak najlepsza. Trójka miała też swój klimat, tylko całkowicie inny niż w poprzednich częściach, a dwójka miała wszystkiego po trochu, dlatego wychodzi średnio na tle pozostałych części. Przynajmniej dla mnie.

1.2
2.3
3.1

Dupa tam.

Ale w 1 też mnie polonizacja odpychała, to może przez to

Właśnie że Polska wersja była zajebista.

Do dupy

Gówno prawda, o ile w jedynce głos Pazury pasował idealnie, to w następnych częściach już nie (to przez zmianę wyglądu Maxa)

Pazura to debil, gał w gulczasie i tak pasował idealnie

Oj przestań, głos ma dobry.

Głos tak, ale nie umiał mówić do mikrofonu.
A reszta recytowała.
Mona najgorsza już z możliwych w dubbingu była

Mona była chujowa, przyznaję.

A widzisz?

Całe szczęście ją zastrzelili.

W 2 jest alternatywne zakończenie, gdzie przeżyła

Chodzi mi że w jedynce, w dwójce to wiem. Całe szczęście że to tylko alternatywne zakończenie.

W jedynce padła z kulą we łbie więc można powiedzieć że ją zastrzelili, jakimś cudem przeżyła.

Oni recytowali, a nie podkładali głosy

Ale same głosy pasowały. Obie wersje są klimatyczne jak cholera.

Jedynka była bardziej mroczna, dwójka zaś miała dojrzalszą fabułę. Obie części charakteryzuje jednak uczucie zdołowania, samotności, kina noire.