Pod względem klimatu to jest po prostu cud, miód i orzeszki, zresztą jak każda część serii "Project Zero". Problem z trzecimi częściami jest taki, że ma się w stosunku do nich zawyżone wymagania. W przypadku drugiej części wystarczy dać więcej tego co było i poprawić niedociągnięcia, a gracze będą zadowoleni. W przypadku trzeciej części to już nie wystarcza, dlatego programiści wymyślają nowe elementy, żeby odświeżyć formułę. Niestety te innowacje w "Project Zero III" były nietrafione. Mówię tu przede wszystkim o "przerywnikach", w których główną bohaterką biega się po jej domu, wywołuje zdjęcia i rozmawia z jej współlokatorką. Ja wiem, że one wzbogacaja fabułę, ale niepotrzebnie rozpraszają ciężki klimat zagrożenia, który towarzyszy nam we właściwej części gry i sztucznie wyciąga jej długość (ta część jest znacznie dłuższa od poprzednich, ale w większości to przez masę tekstów do czytania i przez te "przerywniki"). Kolejną nieudaną innowacją jest wprowadzenie pełnoprawnych epizodów, w których gra się innymi postaciami niż główna. Tu akurat problem jest inny: wprowadza to zamieszanie, bo nie wiadomo czy warto jednej postaci ulepszać aparat czy nie. Inna sprawa, że pozostałe postaci wyróżniają się w zasadzie tylko tym, że są słabsze od głównej bohaterki. Poza tym, odniosłem również wrażenie, że ta część jest trochę słabiej wyreżyserowana. Czasami ciężko mi się było domyślić co mam zrobić dalej (część epizodów zmusza gracza do zaawansowanego backtrackingu w poszukiwaniu przedmiotów rozproszonych po całej rezydencji, z niewielkimi wskazówkami co do tego, gdzie trzeba szukać). Pomijając jednak te wady, to nadal jest survival horror najwyższych lotów, w który fani serii powinni zagrać.