W filmwebie nie dodali chyba nintendo ani supernintendo do bazy, więc dali datę, gdy gra wyszła pewnie na wii.

Naprawdę świetna gra. Muzyka, grafika, efekty, level design, wszystko to jest naprawdę rewelacyjne. Niestety gra cierpi na jedną zasadniczą chorobę. Jest zbyt prosta, zwłaszcza porównując do jej poprzedniczek na NESa. Przejście jej zajęło mi 2-3 godzinki, kiedy Castlevania III przechodziłem przez tydzień. Klimat też bardziej odpowiadał mi w Castlevanii i Castlevanii II. Gra trochę mnie zawiodła, zwłaszcza, że tak mi ją rekomendowano.

Co do poziomu trudności - zgadzam się całkowicie. Nastawiałem się na mordercze wyzwanie, a tu proszę - wcale nie było trudno. Zrobiło to na mnie tym większe wrażenie, że toż to przecież gra stara jak świat i powinna stanowić prawdziwe wyzwanie.

W sumie to jeszcze nie tak źle, bo "Symphony of the Night" jeszcze łatwiejsze chyba :P

Jak dla mnie poziom trudności jest idealny - nie jest ani za łatwo, ani katorżniczo trudno.

Osobiście uważam że jest to najlepsza Castlevania jaką kiedykolwiek wydano - usprawniono detale rozgrywki, dodając możliwość biczowania we wszystkich kierunkach oraz mapując itemy pod R/L; piękna grafa, do dziś fajnie się na to patrzy; ekstra muza, do tego stopnia że mam zgrane do mp3 i słucham poza domem; stopień trudności idealnie wyważony - ani nie przechodzi się gładziutko bez ani jednej śmierci, ani nie jest katorżniczo trudno więc nie trzeba być ninja żeby grę ukończyć. Najbardziej chyba zaś pasuje mi fakt, że w tej części nie zmiksowano jeszcze gameplay'u z Metroidem, dzięki czemu mamy wspaniałą, klasyczną platformówkę, bez tego cholernego backtrackingu, levelowania i reszty rpg-owego tałatajstwa ;)