W tej grze wszystko jest nasiąknięte sztuką. Na poszczególnych planszach słyszymy recytowane wiersze Blake'a, muzyka to w ogóle coś co monumentalnie wpłynęło na moje gusta (jak cała gra), a design plansz czasem bardziej przypomina surrealistyczny obraz niż grę. Do tego postacie. Każda siostra żywi się dwiema barwami, a każda barwa ma przypisaną pewną symbolikę. Na tej podstawie każda z sióstr ma niesamowicie wyrazisty charakter, który wcale nie oznacza płycizny.
Jedyne dwie rzeczy które mnie odstraszyły to poziom trudności, są na to co prawda łatki ale średnio działają, na szczęście to gry jest załączony poradnik, i poziom erotyzmu. Nie jestem jakimś białorycerzem ale na początku może się to wydać dość mocno na siłę i dziwne. Dopiero z czasem można w miarę docenić i zaakceptować nagość sióstr w trakcie rozmowy jako jakiś środek przekazu. Ogólnie warto.
P.S. polski dubbing jest świetny.