"Demonicon" to praktycznie wątek główny nastawiony na dojrzałe wybory, choć jest też kilka prostych zadań pobocznych. Eksploracja jest liniowa, choć fabuła się nieco zmienia wraz z podjętymi przez nas decyzjami. Szkoda, że nie została wydana z polskimi napisami, bo jednak angielski trzeba znać na dość dobrym poziomie, aby wycisnąć z niej wszelkie smaczki, szczególnie w ostatnich godzinach gry. Pod koniec przez to popełniłem inny wybór, niż ten, który chciałem... Niestety nie ma możliwości cofnięcia decyzji - zostaje wtedy zagranie drugi raz. Jednak fabuła to najjaśniejszy punkt gry. Jest dojrzała i absorbująca.

Sama rozgrywka to jakieś 15-20 godzin, w zależności czy wykonujemy zadania poboczne oraz od tego, czy chcemy podczas rozmowy uzyskać więcej informacji. Zależy to również od tego, jak idzie nam walka, która w moim przypadku przy Falku i jego paladynami była bardzo wymagająca, ale później już gdy rozdawałem punkty pod walkę a nie pod umiejętności typu "medycyna" czy "percepcja" było już znacznie łatwiej. W ogóle każda umiejętność jest w "Demonicon" przydatna. Rozwój postaci jest zrobiony bardzo dobrze, co jest znakiem rozpoznawczym "the Dark Eye".

Grafika jest przeciętna, ale nie jest zła. Najlepiej prezentuje się w rozdziale 4, gdzie latamy po bodajże świątyni. Na pewno kuleją modele postaci oraz animacje, przez co ucierpiał całkiem dobry voice acting - kilka postaci zapadło mi jednak w pamięć (Latika, Ghamat, Cassio), co ostatnio zdarza się mi w grach RPG rzadko.

Muzyka stanowi tylko tło, ale utwór z menu jest bardzo fajny.

System walki jest prosty - sprowadza się do wciskania jednego, ewentualnie dwóch trzech przycisków. Nie jest przekombinowany, walczy się przyjemnie. Rodzajów wrogów wielu nie ma, ale mają swoje specjalne ciosy i na niektórych nie wystarczy samo zaklikanie ciosami.