Dla mnie gra ideał. Każda kolejna część z serii The Elder Scrolls wydaje się coraz lepsza, a Skyrim osiągnął ten najwyższy poziom.

Świat jest OGROMNY i eksploracja go to niesamowita frajda. Na tej wielkiej mapie poukrywanych jest mnóstwo różnych jaskiń, kopalń, lochów, podziemi, obozów i tak dalej i tak dalej. I niektórzy zarzucają "Skyrim" powtarzalność tychże pod względem tekstur, obiektów, pomieszczeń, a ja wam powiem, że jakoś tego nie dostrzegłem. Dla mnie każda pojedyncza lokacja jest na swój sposób unikalna i jest w niej coś charakterystycznego. Nie lubię też grać w gry powierzchownie, chcę się zagłębić w świat, poznać jego historię. Dlatego też łącznie spędziłem na Skyrimie ponad 200 godzin :D A i tak nie udało mi się zdobyć wszystkich osiągnięć, ukończyć wszystkich możliwych celów pobocznych, zdobyć wszystkie poukrywane, tajemnicze przedmioty.

Sama główna historia może nie jest jakaś odkrywcza. Na pewno jest bardzo filmowa. Nawet jeśli czasem wydaje się, że więcej jest tu gadania niż samej właściwej akcji, to i tak trzeba pochwalić rozmach z jakim starano się tę historię przekazać. Przypominała mi też trochę Oblivion pod kątem budowania tej historii. Myślę, że równie ciekawe, a momentami nawet ciekawsze są wątki pozostałych gildii, z można przystąpić do co najmniej kilku. Zajmują wiele godzin, ale warto zapoznać się z każdą z nich by poznać Skyrim z wielu różnych stron.

Przyznam, że na początku przystąpiłem do gry z zamiarem kolekcji różnych fajnych rzeczy w swoim domu i wszystkich książek, jakie w tej grze można znaleźć (które chciałem też później przeczytać). Przeceniłem swoje możliwości. Tego było tak dużo, że w pewnym momencie zacząłem się już za bardzo gubić co już mam, a czego jeszcze mi w gablocie brakuje. Książek przeczytałem całe mnóstwo (niektóre były ciekawe, fajnie napisane, niekiedy bardzo zabawne, niektóre bywały powtarzalne i nuuudne), ale to i tak była może połowa całej kolekcji, jaką można tu znaleźć.

Trochę nie doceniłem też chyba swoich umiejętności grając na normalnym poziomie. Mogłem śmiało przystąpić do gry na jakimś wyższym, bo jak to ja, zanim przystąpiłem na poważnie do głównego wątku, to zdążyłem zaliczyć tyle zadań pobocznych i wybić tylu wrogów, zdobyć taki ekwipunek, że praktycznie wszystkie następne misje były dla mnie po prostu łatwe. Niekiedy tylko niektórzy bossowie sprawiali nieco problemów. Ale dla mnie plus tego wszystkiego był taki, że mogłem dzięki temu skupić się na moim od zawsze ulubionym aspekcie - spokojnej eksploracji.

Kolejna rzecz, która wzbudziła mój zachwyt, to piękno tego świata i sposoby poruszania się po nim. Gracz ma pełną kontrolę nad tym, co i kiedy chce robić. Każde miejsce ma zupełnie inny klimat w różnych porach dnia. Napotykamy na różne zwierzęta, porzucone obozy, szkielety podróżników i skarby, jakie pozostawili, liczne punkty widokowe. O właśnie, w tej grze jest wiele miejsc, kiedy po prostu trzeba stanąć, rozejrzeć się wokoło i podziwiać krajobraz. Na mnie szczególne wrażenie robiły widoki z tych najwyższych gór - WOW.

Ale krajobrazy naturalne to nie wszystko - świetnie wyglądają miasta i wioski (te drugie może odrobinkę zbyt powtarzalne). Każde miasto jest na swój sposób unikalne. Ma swój styl architektoniczny, ale też ludzie jacy je zamieszkują mają specyficzne dla danego miasta poglądy. Biała Grań, Samotnia, Pęknina... zarówno z dalekich wzgórz jak i z centrum miast wyglądają epicko.

Dodać należy jeszcze walkę, która stoi na wysokim poziomie. Można pokonywać wrogów na wiele, wiele możliwości. Musiałbym poświęcić na to chyba kilka stron, więc skończę po prostu na tym - system walki jest bardzo mocno rozbudowany, a do tej walki posłuży nam mnóstwo różnego rodzaju broni, czarów...

Na koniec dodam tylko, że jak na tak bardzo rozbudowany gameplay wielkie wrażenie wywarło na mnie to, że przez tak wiele godzin gry miałem tak niewiele błędów, bugów. Po prostu w ogóle mnie Skyrim nie denerwował, nie miałem z nim najmniejszych problemów.

Moja ocena: 10/10.