Indiana Jones, Nathan Drake, czy Ethan Hunt ze swoimi wygibasami na linie, chowają się przy
tej babce. Mogliby uczyć się od Lary, jak spadać z wysokości, walić z rozpędu w skalne ściany, czy
przyjmować na klatę wszelkiego rodzaju pociski, a przy tym wychodzić z tego wszystkiego cało.

Co do gry, to nie spodziewałem się, że tak mnie wciągnie i zachwyci. Kupiłem ją niejako z
poczucia obowiązku wobec tego tytułu, jako dawny fan przygód ponętnej pani archeolog. Choć
forma gry całkowicie odbiegała od tego, do czego przyzwyczaiły nas wszystkie poprzednie "Tomb
Raidery", to i taka konwencja już mi się znudziła po wszystkich tych "współczesnych" grach, gdzie
trzeba po prostu iść tam, gdzie pokazuje nam strzałka i w odpowiednich momentach przyciskać
trójkąt czy kwadrat lub ruszać w odpowiedni sposób gałką, dlatego na początku myślałem, że
potraktuję tę grę po prostu jako ciekawostkę. Na szczęście stało się inaczej i już po kilku
minutach wiedziałem, że nie będę mógł się od niej oderwać.
Gra została zrobiona rewelacyjnie. Oczy cieszą: piękna grafika, widziane w oddali krajobrazy,
ciekawie zaprojektowane lokacje i realistyczne ruchy postacji, którą sterujemy oraz to, że po raz
pierwszy w całej serii jest ona naprawdę "żywa"; nie jest zwykłym manekinem skaczącym w linii
prostej to do przodu, to w bok, a jej mimika i powiększające się z każdą chwilą na jej ciele ślady
obrażeń sprawiają, że współczujemy tej postaci. Muzyka, choć nie zapada w pamięć, to
odpowiednio buduje nastrój, zaś za sprawą ciekawego scenariusza przez cały czas grania czuje
się panującą na tajemniczej wyspie grozę. Gra jest bardzo dynamiczna, czasami aż do przesady;
to, czego dokonuje bohaterka, niemal stale uderza nas swoim nieprawdopodobieństwem. No,
ale o to w takich grach w końcu chodzi.

Choć nie dopatrzyłem się jakichś rażących błędów w grafice czy mechanice gry, to denerwowały
mnie niekiedy ruchy kamery, moim zdaniem zupełnie niepotrzebne w niektórych scenach (jak na
przykład wtedy, gdy Lara wspinała się na szczyt wieży, by nadać sygnał SOS - piękny widok, który
mogliśmy obserwować w spokojnym ujęciu, został zakłócony gwałtownymi ruchami kamery) oraz
poruszanie się postaci, które przy dzisiejszych możliwościach technicznych mogłoby wyglądać
nieco bardziej realistycznie. Jako ostatni z minusów, może nie samej gry, ale polskiej jej edycji,
wymieniłbym bardzo słaby dubbing naszych aktorów. Momentami czułem się, jakbym oglądał
Disney Channel, a Karolinę Gorczycę oczami wyobraźni widziałem jak siedzi wygodnie w fotelu i
czyta tekst z kartki, próbując wykrzesać ze swej gry jakiekolwiek emocje.

Myślę, że jest to jedna z najlepiej zrealizowanych gier w ogóle, i choć w istocie nie proponuje
nam ona niczego więcej niż inne produkcje tego rodzaju, to naprawdę chce się w nią grać. Mogę
polecić ją zarówno niedzielnym graczom, jak i tym, którzy stale siedzą w świecie gier, choć tym z
pewnością tego tytułu nie trzeba rekomendować.