Uncharted 1 nie zestarzało się zbyt dobrze i ma pełno mankamentów. System strzelania nie był zbyt wyrafinowany, schemat rozgrywki był prosty - areny z nadmiernymi falami wrogów przeplatane prostymi sekcjami zręcznościowymi. Wrogów było zbyt wielu i przypominali gąbki na pociski - trzeba ich było trafić kilka razy aby padli, do tego byli zbyt ruchliwi i ciągle zmieniali osłony, co irytowało bo dopiero się uczyłem celować na padzie.

W drugiej części dostaliśmy ładniejsze lokacje, zapierające dech w piersiach sekcje zręcznościowe, dużo mniej wrogów i więcej ich wariantów, znacznie ulepszony system strzelania. W końcu wrogowie reagowali na obrażenia i padali po 1 strzale w głowę. Aż chciało się grać. Krótko mówiąc w dwójce mieliśmy znaczny wzrost jakości pod każdym względem.

Niestety trójka zrobiła krok wstecz, powieliła wiele mankamentów jedynki i jeszcze je uwypukliła do absurdalnych rozmiarów. Poziom trudności nawet na poziomie łatwym jest niedorzeczny. Zginąłem pewnie w U3 dwa razy więcej razy niż w U1 i U2 razem wziętych, mimo, że na nich uczyłem się celowania padem... Liczba wrogów na planszach jest ogromna, ciągle jesteśmy zasypywani nowymi falami. Wszędzie latają granaty, naboje z granatników. Sztuczna inteligencja jest agresywna i ma skłonności samobójcze - zamiast chować się za osłonami biegnie prosto na nas, zachodzi nas od tyłu. Trzeba być w ciągłym ruchu i zmieniać non-stop osłony, inaczej po nas. Oczywiście pełno też sniperów oraz opancerzonych wrogów z shotgunami, w których głowę musimy wypakować kilka magazynków amunicji. Nie wspominam nawet o ognistych djinach rzucających w nas jakimiś wybuchającymi kulami ognia... Podsumowując to wszystko psuło mi bardzo rozgrywkę, czułem się jakbym grał w jakieś dark souls co najmniej. Od momentu porwania Drake'a mamy bardzo mało elementów zręcznościowych i tylko ciągłe strzelaniny.

System walki w 3 był bardzo zbugowany - często gdy przeciwnik wystawał zza osłony, ale się nie wychylał, to nie można było go zranić. Kwestia chyba hitboxów. Również strzelanie zza niektórych osłon blokowało jakby pociski, bo mogłem wystrzelać w zwykłego gościa cały magazynek i nic mu nie było. Do tego przeciwnicy nie reagowali często animacją na ostrzał mimo, że leciała z nich krew. No i wytrzymywali zbyt wiele - gąbki na pociski, dramat.

Na plus na pewno piękne lokacje - płonący zamek, pustynia, tonący okręt, spadający samolot itd. Gdyby w trójce podmienic system strzelania i wrogow na tych z dwójki to byłoby arcydzieło, a tak niestety mogę wystawić co najwyzej 6+ (jedynke ocenilem na 6/10, a dwojke na 8/10)