I to jest największy delemat gry jak i mój czy zagrać czy ominąć tytuł ale jednak trzeba zagrać, mało gier o krwiopijcach i tu produkcja wygrywa żeby ponią sięgnąć jaka by niebyła, takie niby rpg ale nie do końca z masy opini, recenzji wynika, powtarzalnośc itd. Historia jest jako taka zachwalana i na tym trzeba się skupić grając w Vampyra pomijając gameplay i traktowac jako dodatek w tym przypadku. Być może niębędzie tak zle jak sobie wyobrażam.

Ze swojej strony dodam ze do szału mnie doprowadzały bugi,Nie grałem jeszcze w grę która by tak się zawieszała jak Vampyr.

Dokładnie, grałem na PS4 i nie potrafię zliczyć ile razy gra się zawiesiła czy wywaliła mnie do systemu. Denerwujące jeszcze było to jak często podczas wykonywania misji znaczniki na mapie pokazywały inną lokację, niż ta, do której musiałem się udać... Mimo wszystko całkiem przyjemnie się w to grało.

Gdyby nie te minusy dałbym murowaną ósemkę,szkoda bo Vampyr miał potężny potencjał by stać się jedną  z lepszych gier.

Wczoraj skończyłem na ps4 fat i miałem dosłownie jeden błąd który polegał na tym, że "zamroziło" ekran i jedyne wyjście to reset. Ale od Twojego grania pewnie połatali. To co dla mnie położyło Vampyra to backtraking i respawn wrogów, niczego nie cierpię w grach tak bardzo jak respawnu. Mam uraz od czasów Medal of Honor na ps one.

Dokładnie.
Na dzień dobry gra robi dobre pierwsze wrażenie - wrzuca nas dynamicznie w historię, ucieczkę, pierwszy stresik. Później zwalnia, zarysowuje nam sytuację, dodaje mniej lub bardziej znaczących bohaterów i związane z nimi misję. No jest fajnie i ciekawie. Niestety jakoś w połowie zaczęło się robić coraz bardziej męcząco chociażby ze względu na klasyczne zapychacze czy po prostu mechanikę gry. Główny wątek i przede wszystkim relacja z Ashbury są ciekawe do końca.

Sam zamysł lekarza-wampira w mojej ocenie jest atrakcyjny - częste dylematy moralne i walka rozumu z instynktem na plus. Muzyka jest naprawdę przejmująca i klimatyczna, ładnie dopełnia akcję oraz przemyślenia naszego bohatera. Voice acting też zaliczam na spory plus, przyjemnie się słuchało. Deszczowy Londyn, obskurne spelunki, wszechogarniający widok biedy i zarazy, brudne doki i wąskie alejki - naprawdę robią robotę.

Rozmowy z ludźmi choć nieraz drewniane to potrafią zainteresować jakąś historią, Fajny jest element prowadzenia rozmowy w celu uzyskania wskazówek...mimo, że nie jest to szczególnie przydatne próbując grać dobrego. Do plusów zaliczam jeszcze konieczność zdecydowania pod koniec aktów, co zrobić z danym filarem dzielnicy.

Niestety zawiodłam się na:

1. Brak szybkiego przemieszczania. Nie wiem kto wpadł na ten pomysł ale to kręcenie się zanudziło mnie na śmierć. W okolicy połowy gry miałam już dosyć, wymuszało to przerwy między kolejnymi sesjami gry. Dodatkowymi utrudnieniami są znaczniki misji - często nieprecyzyjne, a i mapa nie posiada oznaczenia, które przejścia są otwarte/zamknięte, co pozwala nam marnować kupę czasu na bezsensowne kręcenie się.

2. Respawn wrogów. Niestety ale konieczność niemalże ciągłego młucenia potrafi być okrutnie męcząca w tej grze. Po pierwsze dostajemy za to mało xp, po drugie narażamy się na bezsensowną śmierć. I tu kolejny minus -->

3. Balans gry. Zdarza się, że od tak potrafi cię zabić stosunkowo przeciętny wróg...zdarzyło mi się tak na różnych etapach gry. Oczywiście nie ma tu zbyt wyszukanej różnorodności przeciwników, co zapewne jest konsekwencją zastosowania bardzo męczącego respawnu.

4. Słabej stronie medycznej tj. szukaniem lekarstwa i leczeniem pacjentów. Brakowało mi ciekawego craftingu leków, spersonalizowanych lekarstw, jakiś zagadek lub bardziej skomplikowanych metod leczenia okraszonych jakimiś "medycznym bełkotem". Generalnie z każdym nowym dniem ot tak ktoś dostaje np. kaszelek, robisz lek, podajesz i finito. I tak w kółko...gdyby nie konieczność rozpoczynania nowego dnia to pewnie darowałabym to sobie.

5. Słaby crafting. Jak zawsze za dużo tego, a i tak ostatecznie używa się ze dwie bronie, 2-3 umiejętności i nara.

6. Klasycznie dużo dodatkowych misji, które no właśnie, podobnie jak respawnowani wrogowie nie powalają ilością zdobywanego xp. Nie twierdzę, że się nie da przejść gry będąc w 100% dobrym ale tak jak autorka wątku tak i ja musiałam kogoś poświęcić byle ogarnąć wyraźny skok lvl i wyrównanie swoich szans.

7. Dbanie o poszczególne dzielnice i zdrowie mieszkańców to chyba dobrze wyglądało tylko na papierze. Nie jest powalająco interesujące, a i jest mało opłacalne jeżeli chodzi o xp. Szybkie przemieszczanie trochę by ratowało sytuację, a tak każdorazowy powrót w konkretne miejsce przyprawiał mnie o lekką irytację na myśl o tym niekończącym się spacerku.

8. Długie ekrany wczytywania i jakaś dziwna kamera, która doskwiera szczególnie w trakcie walk.

Ale z Was Nooby-ukończyłem grę w 25 godzin robiąc chyba większość misji pobocznych i poświęcając jeszcze XP by ocalić wszystkie postacie poza jednym siwym aroganckim dziadem. Nie zabiłem ANI JEDNEGO MIESZKAŃCA. Trochę trudności sprawił mi jedynie Mcullum i Mary. Ostatni boss był strasznie łatwy. z drzewka rozwijałem tylko pazury, wydajność krwi, zdrowie i wytrzymałość . Przy wrogach kilka leveli nade mną robiłem dużo uników, tłukłem ich pałką i wysysałem krew by potem im dokuczać atakiem pazurami- kluczem była tylko cierpliwość i umiejętne dysponowanie paskiem wytrzymałości. Bekę mam z ludzi, którzy twierdzą że bez mordowania mieszkańców nie da się ukończyć tej gry