Whate Remains of Edith Finch to najlepszy walking sim w jaki przyszło mi zagrać a zagrałem w tym gatunku w wiele produkcji. Jednak żadna nie miała tak poprowadzonej opowieści. Chłonąłem każdą historię. Z każdą kolejną poznaną postacią z rodziny Finchów twórcy zaskakiwali mnie jak plastycznie i niekiedy dosłownie przedstawiali życiorysy a przede wszystkim ostatnie chwile poszczególnych członków rodziny. Opowieść z pogranicza baśni, która ujęła mnie dojrzałością. Chyba w żadnej innej grze nie spotkałem się z tak rewelacyjnie przedstawioną tematyką przemijania i kruchością życia. Choć skończyłem ją kilka dni temu, to nadal siedzi mi w głowie. Mało która gra to potrafi. Z początku przyciągnęła klimatem grozy, gdy wędrujemy w kierunku domu. Potem zaskoczyła kreatywnością twórców, następnie zasmuciła i ten smutek utrzymywał się do napisów końcowych. Fantastycznie przedstawiona historia Molly, interesująca Barbary, ale historie Gregory’ego i Calvina po prostu złapały mnie za serce. Szczególnie tego pierwszego, bowiem w tym wieku mam dziecko i osobiście odebrałem tę tragedię, która wydarzyła się w grze. Dalej Calvin – cholera, przecież robiłem tak samo jak on, z tym, że jeszcze skakaliśmy z kolegami z huśtawki na beton z paru metrów, gdy bujaliśmy się już ponad poziom huśtawki…
Wspaniała gra. Mogłaby być nieco dłuższa, bo ten jeden wieczór zleciał bardzo szybko