W jednej z pierwszych scen obserwujemy pijącego na służbie oficera który w trakcie rekonesansu zabija jednego ze swoich podwładnych szeregowca Lejune, i przerywa wykonywanie swojego zadania. Na groźby formułowanie przez kaprala Parissa odpowiada następującymi słowami ,, Phillip, próbowałeś kiedykolwiek wnieść oskarżenie przeciwko oficerowi? Moje słowo przeciwko twojemu. Czyjemu słowu uwierzą? Albo inaczej. Czyje zeznania zaakceptują?''

 W dalszej części filmu mamy ustawiony proces sądowy w trakcie którego podsądnym nie przedstawia się nawet aktu oskarżenia.

 Pod koniec filmu widzimy świetną scenę w której Generał Goerge Bronuald, proponuje płk Daxowi objęcie stanowiska po generale Mireu. Ukazuje ona naturę zapewne sporej części ludzi odpowiedzialnych za prowadzenie wojny, rezydujących w kwaterach wojskowych na które zamieniono pałace ówczesnej Francji, prowadzących wojnę zza biurek traktujących poszczególne regimenty (swoich podwładnych) jak pionki na szachownicy jak nic nie znaczące mięso armatnie. To jakie znaczenie ma dla nich władza, i jaką małą wartość ludzkie życie widać najlepiej w tym że Gen. Brounald nie wieży w to że Pułkownik naprawdę chciał uratować żołnierzy przez egzekucją, dla niego była to gra podjęta z egoistycznych pobudek chęci sięgnięcia po jedno z najwyższych stanowisk w armii. Obrazują to słowa generała - ,,Pan naprawdę chciał uratować tych ludzi i nie polował pan na posadę Mireu. Jest pan idealistą i żal mi pana jak wioskowego głupka''.