które praktycznie z roku na rok różnią się jedynie obsadą. Trzeba przyznać, że to jest akurat na plus dla jego filmów, bo gdyby brał non stop tych samych aktorów, to byłaby już totalna nuda. Pomysł na Śmietankę był i nie był nawet taki zły. Scenariusz jak zwykle dopracowany, tylko niczym te rok roczne historie nie zaskakują. Na poziomie aktorskim jak i fabularnym są bardzo do siebie zbliżone. Intrygi, zdrady, romanse, a i nawet kryminalne wstawki w retro klimacie lat 30-tych w USA. Łzawo tragiczna historia, których w latach 30-tych w kinie było bez liku. Allen postawił na podobne rozwiązanie i nawet nie było to złe posunięcie, bo całkiem nieźle ogląda się ten film. Od początku, scena po scenie skleja w jedną całość historię dwójki nieszczęśliwych bohaterów, którzy mieli być razem, a wylądowali każde osobno, co idealnie pokazuje finalna scena. Co można było jeszcze zauważyć, bardzo dużo wstawek o Żydach, szczerze nie wiem po co i grę światła, mnóstwo pomarańczowych, żółtych barw, które często padają na twarze bohaterów. Obejrzeć nie zawadzi, całkiem nieźle spędzony czas.