Na przykład Rejs czy inne klasyki po ich renowacji nie są teraz w kolorze, więc strzelam, że od początku był kolor.

Sam już rozwiązałem ten problem. I rzeczywiście był to kolorowy film. Po prostu mam książkę w której są czarno-białe fotosy z tego filmu i to mnie zmyliło. Zwłaszcza, że ten film po raz pierwszy widziałem bardzo dawno temu i szczerze mówiąc nie pamiętałem już czy był, czy nie był kolorowy...

http://pl.wikipedia.org/wiki/IV_Lubuskie_Lato_Filmowe#Najlepsze_zdj.C4.99cia_cza rno-bia.C5.82e

Czarno-białe filmy pozostają czarno-białymi. Poprawie ulega jakość obrazu oraz dźwięk. Podrzucam krótki filmik z cyklu "co i jak": http://www.youtube.com/watch?v=8T-GCngh-AA :)

Nie zawsze tak jest. Jako prosty przykład wystarczy podać film "Sami swoi".

Masz rację - wcześniej ograniczyłam się do przejrzenia tego, co dostępne na kanałach Studia Filmowego Kadr i Tor. Na stronie Filmu Polskiego znalazłam zaś informację, że do tej pory "pokolorowano" jedynie dwa filmy fabularne: "Samych swoich" i "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" (wersje barwne z 2000 r.).

> Studio filmowe Tor zainwestowało pieniądze w renowację starych kopii filmów, które teraz ogląda się przyjemnie. Jednak taka przyjemność została by mocno nadpsuta gdybym wiedział, że specjalnie ukoloryzowali ten film.

Uważam, ze cyfryzacja to fantastyczna sprawa, koloryzacja - już niekoniecznie. "Ubarwione" kryminały czy filmy szpiegowskie tracą bowiem gdzieś po drodze cała swą siłę; ulatnia się ten charakterystyczny posępno-mroczny klimat (patrz: filmy z Bogartem czy Garbo). Nadawanie zaś barw filmom, które bez najmniejszych przeszkód mogły zostać nakręcone w kolorze, odbieram jako nadużycie i niszczenie pierwotnej wizji reżysera.

< "Ubarwione" kryminały czy filmy szpiegowskie tracą bowiem gdzieś po drodze cała swą siłę; ulatnia się ten charakterystyczny posępno-mroczny klimat>
Zgadzam się całkowicie. Precz idą wszelkie zamierzone kontrasty fakturowo-światłocieniowe, a zastępuje je płaska plama barwna, która dusi film. Całość robi się jak pudełko czekoladek drugorzędnego producenta, który żałuje na farbę drukarską.

Koloryzacja może zaszkodzić i to bardzo. Nie tylko kryminały. Dobrze, że odpuszczono sobie koloryzację np. "Rękopisu..." Hasa. Zmasakrowaliby całkowicie film. Przecież w jego filmach bardzo ważna była scenografia, gra kolorów, odcieni... Widziałem próbkę pokolorowanej wersji i wyglądało to jak kino amerykańskie lat 50.

Można by pójść na kompromis i zrobić zarówno czarno-białą, jak i kolorowaną wersję. "Rękopis znaleziony w Saragossie" moim zdaniem sporo by zyskał na tym. Jako czarno-biały ma oczywiście swój klimat, ale w wersji kolorowej nic by nie stracił. Myślę, że podkreśliłoby to walory artystyczne tej produkcji. Niech więc będzie i to, i to.

Otóż straciłby i to bardzo dużo. Proszę zwróć uwagę na scenografię w filmach Hasa. Tam wszystko jest przemyślane. Szczególnie gra odcieni w Rękopisie, gra barw np. w Lalce czy Sanatorium. Skąd osoby koloryzujące mają wiedzieć jaką wizję miałby reżyser? Has był perfekcjonistą, dlatego nie realizował byle jakich filmów. Kompromis między czym a czym? Między filmem Hasa a kiczem? :)

„(…) ale Świętości nie szargać,
bo trza, żeby święte były,
ale Świętości nie szargać:
to boli”