Ze zdziwieniem czytam głosy skrajnie nieprzychylne i totalnie dezawuujące film Szumowskiej (argumenty zrezsztą dosc podobne do tych,które pojawiły się na okolicznośc "Placu Zbawiciela").
Moim zdaniem produkcja zdecydowanie udana. Trudno opowiadac o śmierci umieraniu tak, aby nie popasc w melodramatyzm czy histerycznośc. A tu - proszę, pełnokrwiste, dojrzałe kino, bolesne i mocne, pozbawione moeralizowania i pokazywana paluszkiem co cacy, a co be.
Oprócz oczywistych pozytywów, jakim jest scenariusz, gra aktorów, dialogi, chciałbym zauważyc atut chyba niesłusznie pomijany w dyskusjach (choc może po prostu nie zauważyłem tego wątku?) - mianowicie niezwykle starannie i pomysłowo dopracowane kompozycje poszczególnych kadrów. Patrzyłem na to z wielka przyjemnością.