50 pierwszych randek/film/50+pierwszych+randek-2004-968492004
pressbook
Inne
Treść
Weterynarz zajmujący się zwierzętami morskim, Henry Roth (Sandler) ma zaplanowaną całą przyszłość. Kiedy nie zajmuje się zwierzętami w Sea Life Park na Hawajach, łamie serca turystkom w poszukiwaniu wakacyjnego romansu. Henry z góry wyklucza jakikolwiek długotrwały związek. Zakłóciłoby to jego trwające już od 10 lat marzenie o popłynięciu na Alaskę i studiowaniu podwodnego życia morsów. Henry jest już bliski spełnienia marzeń, kiedy jego szkuner Sea Serpent ulega wypadkowi podczas próbnego rejsu, a Henry ostatecznie ląduje w Hukilau Café. Spotyka tam jedną z regularnych klientek kawiarni, piękną Lucy Whitmore (Barrymore). Henry natychmiast zwraca uwagę na siedzącą samotnie przy śniadaniu Lucy. Zaintrygowany jej metodycznym sposobem rozbierania na czynniki pierwsze wafli, Henry wraca następnego dnia do Hukilau. Lucy ponownie siedzi sama nad waflami. Układa je w perfekcyjną chatkę. Kiedy drzwiczki do chatki nie chcą się zamknąć, Henry wykorzystuje sposobność, podchodzi do stolika i przy pomocy wykałaczki robi idealny zawias. W trakcie rozmowy o gofrach i morskich ssakach, Henry coraz bardziej zaczyna interesować się Lucy. Ignorując własne zasady dotyczące umawiania się na randki z miejscowymi dziewczętami, decyduje spotkać się z Lucy następnego dnia. Kiedy jednak podchodzi do niej i wspomina wczorajszą rozmowę, dziewczyna bierze go za wariata i woła o pomoc. Lucy nie ma pojęcia kim jest Henry, a młody człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli chce zdobyć jej względy musi codziennie - aż do końca życia - zaczynać od nowa.
O filmie
Scenarzysta George Wing uwielbia romantyczne komedie. Podczas pisania scenariusza do takiej komedii głównym wyzwaniem jest, jak mówi, wynajdowanie coraz to nowych przeszkód, które powinni pokonywać bohaterowie, aby w końcu być razem. Wing przeczytał o specyficznej dysfunkcji pamięci, na którą cierpi bohaterka, w jednym z czasopism. Wtedy właśnie pojawił się pomysł będący podstawą scenariusza zakupionego przez Columbia Pictures. Prezes Amy Pascal pomyślała, że idealnym kandydatem do tego typu filmu będzie Adam Sandler, który pojawił się w takich przebojach studia jak Mr. Deeds czy Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management). Firma produkcyjna Barrymore, Flower Films znała już wcześniej ten scenariusz i była nim poważnie zainteresowana. “Natknęłyśmy się z Drew na scenariusz 50 pierwszych randek już kilka lat temu,” wspomina producentka Nancy Juvonen. “Kiedy dowiedziałyśmy się, że ludzie z Happy Madison zamierzają zrealizować film, zaczęłyśmy czynić starania, aby zaangażować się w projekt. Spędziłyśmy naprawdę wspaniałe chwile pracując z nimi podczas realizacji filmu Od wesela do wesela (The Wedding Singer) i przez te kilka kolejnych lat zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi.” W tym scenariuszu były wszystkie elementy prawdziwej komedii romantycznej, kontynuuje Juvonen. “To była zbyt dobra historia, żeby nie być w nią zaangażowanym. Do roli Lucy potrzebny był ktoś, kto byłby w stanie wiarygodnie zakochiwać się każdego dnia od nowa. Drew była idealną kandydatką, tym bardziej, że sama zakochuje się z olbrzymią pasją. A w kim lepiej się zakochać niż w Adamie Sandlerze? Ma niezwykły urok i jest zabawny. Wie, jak wykorzystać swój urok, żeby rozśmieszać innych. Jest w tym coś seksownego. Kiedy ktoś podoba się Drew, widać to. Ma w oczach olbrzymią namiętność.” Podjęcie decyzji o współpracy z Sandlerem było dla Barrymore wyjątkowo łatwe. Aktorka tak o tym mówi, “na planie Od wesela do wesela (The Wedding Singer) spędziłam najlepszy okres w moim życiu. Kiedy mam ciężki dzień, lub po prosty chcę od wszystkiego odpocząć, są pewne typy filmów, które sprawiają, że czuję się szczęśliwa. Są jak lekarstwo. Filmy z Adamem są właśnie takim wspaniałym lekarstwem. Z całego serca wierzyłam, że będziemy mogli zrobić razem ten film. Wierzę w los i przeznaczenie, ale także uważam, że czasami trzeba delikatnie pomóc losowi. Kiedy więc spotkałam na jakimś przyjęciu Jacka Giarraputo, wspomniałam mu, jak bardzo mnie i Nan podoba się ten scenariusz. Potem napisałam list do Adama.” Tym, co szczególnie zainteresowało Barrymore w scenariuszu był jego temat. Tak o tym mówi, “Historia o człowieku, który codziennie musi sprawiać, żeby dziewczyna się w nim na nowo zakochiwała, była najlepszą jaką od dawna słyszałam. Bardzo podoba mi się pomysł codziennego zakochiwania się. Tak powinno być. To naprawdę przepiękne przesłanie. Henry’emu czasami się to udaje, czasami nie. Pomaga mu olbrzymia determinacja.” Giarraputo dodaje, "Adamowi spodobał się fakt, że Henry jest facetem, który staje się dobry, a nie jest taki przez cały czas. Na początku niezbyt dobrze obchodzi się z kobietami. Rozkochuje je w sobie i rzuca. Kiedy spotyka wspaniałą dziewczynę, okazuje się, że ma wyjątkowego pecha." To firma Happy Madison zaproponowała Peterowi Segalowi reżyserię. Mówi Segal, “Spędziłem z Adamem półtora roku pracując nad Dwoma gniewnymi ludźmi (Anger Management) i bardzo się polubiliśmy. Kiedy byliśmy na etapie postprodukcji, zapytał mnie czy zrobiłbym ten film, a ja z ochotą przystałem na tę propozycję. Robienie filmu przypomina troszeczkę pójście na wojnę. Wszyscy zżywamy się ze sobą. Pracujemy bowiem razem przez kilka miesięcy po 14, 16 godzin na dobę. " Segal kontynuuje, “Adam i Drew świetnie się ze sobą bawili na planie Od wesela do wesela (The Wedding Singer) i szukali projektu, w którym mogliby ponownie razem zagrać. Ten film wydawał się być idealny. Oboje są ludźmi interesu, a przy tym bardzo utalentowanymi aktorami. Ich filmy przynoszą spore dochody, a oni pracują nad licznymi projektami znajdującymi się obecnie w różnych stadiach przygotowań. Praca z aktorami, którzy znają się na interesach jest często dużo łatwiejsza. Drew zrealizowała ponad 30 filmów. Kogoś, kto tak długo pracuje w przemyśle rozrywkowym trudno czymś zaskoczyć. Drew jest poza tym jedną z najmilszych osób na świecie. Trudno jest spotkać kogoś, kto codziennie pojawia się na planie uśmiechnięty, mówi wszystkim ‘dzień dobry’ i opowiada dowcipy. Nie ważne, jak trudny mieliśmy dzień - zwłaszcza na Hawajach, gdzie raz było słońce, raz go nie było i zdjęcia się przedłużały w nieskończoność - Drew zawsze sprawiała, że atmosfera na planie była wspaniała.” Barrymore, która nigdy wcześniej nie pracowała z Segalem, od razu świetnie go przyjęła. “Kiedy Nan i ja spotkałyśmy się Petem, usłyszałyśmy od niego dokładnie to, co chciałyśmy usłyszeć. Idealnie wyczuł równowagę między komedią a dramatem. W przypadku tego filmu było to bardzo potrzebne, ponieważ akcja zawiera mnóstwo bardzo zabawnych, ale także bardzo poważnych i interesujących elementów.” Mając za sobą 30 filmów, Barrymore mówi, że prawie nie ma takich miejsc, w których wolałaby być bardziej niż na planie filmowym – czy to jako aktorka czy producenta. “Są takie chwile,” mówi “że nie mogę uwierzyć w swoje szczęście. Nie tylko zajmuję się tym, co wybrałam - co już jest darem - ale pracuję nad poszczególnymi projektami z osobą, którą uwielbiam. Nie ma nic lepszego niż budzenie się rano i czekanie na pójście do pracy. Adam jest dla wszystkich uprzejmy, co także jest bardzo ważne. Poza tym świetnie się z nim współpracuje. Zawsze usiłuje w danej sytuacji znaleźć coś zabawnego. Ciągle czegoś się od niego uczę. Czuję się szczęśliwsza w radosnej atmosferze, a Adam sprawia, że często się śmieję,” kontynuuje Barrymore. “Wspaniale jest realizować romantyczny film z osobą, którą uważamy za naprawdę wspaniałą. Oczywiście można udawać, że między bohaterami coś iskrzy, ale jeśli naprawdę iskrzy widzowie mogą to łatwo zauważyć i poczuć.” Wg producenta wykonawczego Michaela Ewinga, który jest partnerem Segala w firmie Callahan Films, “trudno znaleźć kogoś z kim lepiej się pracuje niż za Adamem. Jest wspaniałym aktorem, błyskotliwym komikiem, a także zdolnym producentem i biznesmenem. Świetnie czuje się w komedii. Kiedy pracuje się codziennie z kimś takim, nigdy nie wiadomo, co się wydarzy.”
O filmie cz.2
Rob Schneider, długoletni współpracownik Sandlera, gra najlepszego przyjaciela Henry’ego, Ula. Rola ta została napisana specjalnie dla niego. Ula kilkakrotnie przetestował swoją teorię dotyczącą rekinów - są jak psy i gryzą tylko wtedy, kiedy się je drażni. Niestety, jego teoria nie bierze pod uwagę wody. Schneider wykorzystał szansę zagrania Ula, ponieważ, “z Adamem idealnie się pracuje,” mówi. “Pracujemy razem już prawie 16 lat i wypracowaliśmy sobie metody porozumiewania się bez słów. Często myślimy dokładnie o tym samym.” Jeśli chodzi o pracę z Peterem Segalem, Schneider tak ją komentuje, “Pete jest świetnie przygotowanym reżyserem, który idealnie wyczuwa elementy komediowe. Dużo się nauczyłem pracując z nim.” Sean Astin otrzymał rolę biorącego sterydy brata Lucy, Douga. Kreacja ta osiągnęła poziom, którego nikt wcześniej się nie spodziewał. Tak mówi o tym Segal, “Sean jest świetnym facetem. Gra małego człowieczka z kompleksami, który stara się kompensować swoje niedoskonałości podnoszeniem ciężarów przekraczających jego możliwości. Poza tym ciągle stara się wywołać bójkę z Henry’m, który od czasu do czasu musi pokazać mu gdzie jest jego miejsce.” “Doug przez cały czas coś miażdży,” mówi Barrymore. “Bierze wszystko, co wpadnie mu w ręce i ściska. Sean nadał tej postaci cech zwariowanego kulturysty, co jest nieustannym źródłem zabawy i wiele mówi o Dougu. Jet niesamowicie zabawny, a przy tym czasami bardzo poruszający.” Astin stwierdza, że w znalezieniu klucza do postaci Douga pomogły jego rozmowy z Segalem. “Pete wyjaśnił mi dokładnie, jaki ma być Doug. Ma być bardzo słodki i kochający w stosunku do siostry, a przy tym dość głupkowaty. Wszystkie te uwagi bardzo pomogły mi w przygotowaniach.” Uzyskanie odpowiednich proporcji ciała wymaganych do roli, nie było dla Astina niczym nowym. “Do roli w filmie Rudy musiałem zwiększyć masę ciała o prawie 7 kg. Zrzuciłem wagę, kiedy brałem ślub. Wkrótce potem, dla potrzeb filmu Władca pierścieni (The Lord of the Rings) przytyłem około 20 kg. Właśnie, kiedy starałem się wrócić do poprzedniej wagi, Adam i Peter poprosili, żebym popracował nad muskulaturą.” Blake Clark gra ojca Lucy, Marlina Whitmore, rybaka, który musi zrezygnować z pracy, żeby opiekować się córką. Clark pracuje z Sandlerem już po raz czwarty, a wcześniej pojawił się w pilocie serialu TV reżyserowanym przez Segala. Clark spotkał Sandlera, kiedy obaj grail w Shakes the Clown, filmie o komikach, w którym Clark nosił sukienkę. “Ta rola jest bardziej dramatyczna niż wszystko to, co Blake robił wcześniej,” mówi Segal, “są w niej jednak pewne momenty komediowe, do których przywykł.” Jak idealny okazał się Blake w roli Marlina, może świadczyć to, że kiedy Wing zobaczył Clarka na planie, natychmiast wiedział kim jest. "Wyglądał dokładnie tak, jak go sobie wyobrażałem. Nie miałem pojęcia kim jest i powiedziałem, 'Boże, to ty jesteś Marlin, prawda?' Czułem się jak gdybym rozmawiał z jedną ze stworzonych przeze mnie postaci." Inni aktorzy także uważali, że Blake jest dokładnym obrazem stworzonej przez Winga postaci. “Blake sprawia, że nasz film żyje,” mówi Barrymore. “Ma w sobie tyle serca, tyle duszy. Marlin jest opiekuńczy, lojalny, pełen ojcowskich uczuć. Pod zewnętrzną powłoką kryje się miękkie serce. Zmaga się ze swoją córką, której codziennie musi powtarzać to samo. Po pewnym czasie staje się to bardzo męczące. Marlin, jednak bardzo kocha Lucy i walczy o to, aby była szczęśliwa.” Clark tak mówi o swojej filmowej rodzinie, “Doug i ja zrezygnowaliśmy ze swojego zycia, żeby opiekować się Lucy. Mimo jednak wszelkich środków ostrożności - takich jak przygotowanie gazet z datą z dnia wypadku i przekonanie wszystkich regularnych klientów Hukilau do wzięcia udziału w podstępie - od czasu do czasu zdarza się, że Lucy zdaje sobie sprawę, że to nie jest już październik ubiegłego roku. Wiadomość o tym, że w Hukilau pojawił się obcy pragnący poderwać Lucy, nie jest dobra. Może spowodować niepotrzebne komplikacje. Oprócz tego, że bardzo trudno jest obserwować córkę cierpiącą na tak uciążliwą przypadłość, najgorsze dla Douga i Marlina jest to, że każdego wieczoru muszą jeść to samo na kolację. Codziennie obchodzę urodziny, oglądamy mecz Minnesota Viking, jemy spaghetti z mięsem i ciasto ananasowe na deser.” Allen Covert, który grał z Adamem Sandlerem we wszystkich jego filmach oprócz Billy Madison, wciela się w filmie w postać ‘Toma Dziesięć Sekund’. “Jestem przykładem tego, że może być jeszcze gorzej,” śmieje się. “Kiedy zabierają Lucy do instytutu i wyjaśniają jej przyczyny choroby, jeden z lekarzy mówi, że mogło być gorzej. Przedstawia jej właśnie mnie, ponieważ moja pamięć trwa tylko 10 sekund i w czasie rozmowy w kółko przedstawiam się tym, z którymi rozmawiam. “ Wśród osób, które konspirują, żeby uchronić Lucy przed komplikacjami, są właściciele Hukilau Café, Sue i Nick. “Postać Sue trzyma w odpowiednich ramach całą akcję filmu,” wyjaśnia Segal. “Ochrania Lucy i zawsze uważa na to, żeby nikt jej nie wykorzystał. Potrzebowaliśmy kogoś, kto byłby w stanie przekazać pewne matczyne cechy. Amy Hill jest niesamowicie uroczą kobietą, a przy tym tak świetną aktorka, że nie rozważaliśmy żadnej innej opcji.” “Kiedy byliśmy na etapie przygotowawczym i dyskutowaliśmy cechy tej postaci, Adam opisał Sue jako serce filmu,” wspomina Hill. “Kiedy po raz pierwszy przeczytałam scenariusz pomyślałam, że jest naprawdę świetny, a przy tym oddaje ducha Hawajów. Przygotowując się do roli chciałam być pewna, że Sue posiada elementy twardo stojącej na ziemi kobiety-matki z Hawajów. A poza tym w tej opowieści jest coś naprawdę ciepłego, coś co Adam i Drew posiadają w realnym życiu. Adam jest zawsze bardzo pomocny, wszystkich wspiera i traktuje swoją pracę bardzo poważnie. W przeciwieństwie do siebie – siebie nigdy nie traktuje zbyt serio.” Sandler i Segal chcieli, żeby obsada była jak najbardziej autentyczna. Tak mówi o tym Ewing. “Kiedy to tylko było możliwe angażowaliśmy aktorów pochodzących z Hawajów. Idealnym przykładem jest tutaj Pomai Brown, który gra Nicka. W chwili, kiedy pojawia się na planie, nie ma wątpliwości, że akcja rozgrywa się na Hawajach.” “Podczas kompletowania obsady,” dodaje Segal, “otrzymaliśmy kasetę od Pomai, który przygotował nagranie we własnej kuchni. Pokochałem go od pierwszego wejrzenia.” “Już na samym początku,” mówi Brown, znany na Hawajach jako specjalista od gry na ukulele, “Henry i Nick zaprzyjaźniają się. Henry uwielbia masło orzechowe, a Nick – Spam, który jest bardzo popularną potrawą na Hawajach. Chociaż Nick żartuje sobie z Henry’ego, za plecami Sue, tak naprawdę popiera go w jego zalotach.” Brown wdzięczny jest za wszystkie rady, jakie otrzymał od Segala i Sandlera w związku z postacią Nicka. “Pete był pierwszą osobą, która spędziła ze mną sporo czasu i przekazała mi wszystkie sugestie dotyczące postaci. Adam też był niesamowity. Kiedy bowiem pojawiłem się na planie nie wiedziałem dosłownie nic o grze aktorskiej. Pokazał mi mnóstwo różnych sposobów na wyrażanie uczuć przed kamerą, wypowiadanie takich i innych kwestii.” Inną kluczową rolą komediową w filmie jest rola Alexy, seksownej, ale niezbyt atrakcyjnej asystentki Henry’ego, granej przez Lusię Strus. “W rzeczywistości, Lusia jest wyjątkowo atrakcyjną kobietą,” mówi Segal, “ubraliśmy ją jednak w taki sposób, że wygląda naprawdę mało atrakcyjnie - jak rosyjska mistrzyni w pchnięciu kulą. Jest przy tym naprawdę wspaniałym kumplem.” W filmie występuje jeden aktor, którego nie obejmują żadne umowy z Gildią Aktorów Ekranowych – to Jocko, mors mieszkający w Six Flags Marine World Park w Vallejo, Kalifornia. Wg Allena Coverta, "W jednym ze szkiców scenariusza, Henry zaopiekował się morsem, ale wg mnie ten ich związek był trochę zbyt psychologiczny. Dlaczego nie skupić się na tym, żeby ten zwariowany mors był po prostu głównym sprawcą wszystkich gagów? Nie wiedzieliśmy oczywiście, czy znajdziemy odpowiedniego morsa. Kiedy jednak rozmawialiśmy z ludźmi pracującymi w Marine World Park w Vallejo i pokazaliśmy im scenariusz, stwierdzili, że będą w stanie nauczyć morsy kilku sztuczek (Jocko jest tak naprawdę jednym z kilku morsów wykorzystanych w filmie). Przez cały okres realizacji zdjęć, treserzy ćwiczyli z morsami. Były naprawdę zabawne."
Realizacja
Oryginalnie, akcja filmu 50 pierwszych randek miała rozgrywać się w Seattle. Przeniesienie opowieści na Hawaje było pomysłem Sandlera. “Kiedy Adam zaczął mówić o przeniesieniu akcji na Hawaje,” wspomina Ewing “wydawało się, że jest to najlepsze możliwe miejsce na akcję naszego filmu, z wielu różnych powodów. Nie ma wielu filmów, które były tam realizowane, a poza tym jest to wyjątkowo piękne miejsce, idealnie nadające się na tło romantycznej komedii.” Zdjęcia trwały na Hawajach przez 6 tygodni, a następnie ekipa przeniosła się do Los Angeles. Tak jak cyrk, który przyjeżdża do miasta wieczorem i wyrusza w dalszą drogę o świcie, ekipa produkcyjna 50 pierwszych randek wędrowała po Los Angeles realizując zdjęcia w Cabrillo Beach Bath House, American Cetacean Society, Brigantine Boatworks w San Pedro, Ocean Trails Golf Course w Rancho Palos Verdes, na Leo Carillo State Beach w Malibu, a także w Unocal Building w Los Angeles. Ogólnie rzecz biorąc zdjęcia do 50 pierwszych randek realizowano w ponad dwunastu obiektach zdjęciowych na Oahu, rozpoczynając od domu Marlina w Waikane, a kończąc na łodzi Henry’ego w Heeia Kea Harbor w Kaneohe. W międzyczasie, ekipa sześciokrotnie przemierzała wyspę filmując w tak odległych miejscach jak Kualoa Ranch w Kaaawa Valley, zakurzone drogi w Wahiawa i Waialua, pola ananasowe Dole Food Company, Makapuu Lighthouse, Sandy Beach, Dillingham Ranch czy plaża rozsławiona filmem Stąd do wieczności (From Here to Eternity). Inne lokalizacje to studio filmowe w Honolulu, lotnisko Island Seaplane oraz miejsce pracy Henry’ego Sea Life Park w Waimanalo. Chociaż sceny w biurze Henry'ego były realizowane w studio w Los Angeles, większość sekwencji zewnętrznych rozgrywa się w Sea Life Park. Usytuowany na wschodnim wybrzeżu Oahu, Sea Life Park znany jest nie tylko jako przystań dla rannych ssaków morskich, ale także miejsce uświadamiające ludziom znaczenie ekologii. W filmie wykorzystano basen lwów morskich, a także zatoczkę delfinów, w której delfiny bawiły się przed kamerami. Po powrocie z Hawajów, ekipa poleciała do Napa Valley, aby zrealizować sceny w zatoczce morsów i tunelu rekinów w Six Flags Marine World w Vallejo, Kalifornia, a następnie wyruszono do Whittier, Alaska – zdjęcia na morzu. W studiach Culver i Sony skonstruowano trzy olbrzymie obiekty zdjęciowe - wnętrze Hukilau Café, wnętrze domu Whitmorów oraz biuro Henry’ego. Tak komentuje to producent Giarraputo, "Mieliśmy szczęście pracować ze wspaniałymi ludźmi, z którymi już wcześniej coś wspólnie robiliśmy. Dużo łatwiej jest kiedy zna się ekipę i można porozumiewać się z nią prawie bez słów." Scenograf Alan Au, który pracował wcześniej z Segalem i Happy Madison podczas realizacji filmu Dwóch gniewnych ludzi (Anger Management), z przyjemnością zajął się projektowaniem scenografii i nadzorowaniem jej konstrukcji. “Największym wyzwaniem dla departamentu scenograficznego,” mówi, “były sceny realizowane w autentycznych hawajskich lokalizacji, które trzeba było następnie dopasować do tego, co zostało zbudowane w studio w Los Angeles. “Kiedy rozmawiałem z Peterem Segalem, jasno wyjaśnił mi, że chciałby pokazać drugą stronę Oahu – nie tylko tę związaną z turystami,” kontynuuje Au. “Chciał pokazać tereny wiejskie. Kiedy rozpoczęliśmy dokumentację, okazało się, że potrzebne widoki znajdują się po stronie wyspy zwanej Windward – piękne plaże i bardzo dużo zieleni.” Dodaje dyrektor artystyczny, Domenic Silvestri, “Przyglądaliśmy się głównie tradycyjnym budynkom hawajskim, a nie nowoczesnym konstrukcjom, jakie można znaleźć w Waikiki. Odkryliśmy, że na skutek gorącego i wilgotnego klimatu, budynki hawajskie posiadają bardzo dużo otwartych przestrzeni, przez które przedostaje się do środka wiatr i światło. Zamiast wprowadzanie własnej palety barw, usiłowaliśmy skupić się na naturalnych kolorach hawajskich materiałów. Są to głównie kolory drewna, pomarańcze i czerwienie – ciepłe barwy ziemi.” Jeśli chodzi o Hukilau Café i dom Whitmorów, Au mówi, “Znaleźliśmy piękne miejsce na Kualoa Ranch. Z tyłu budynku znajduje się staw rybny, a w tle góry, błękitne niebo i woda. Właśnie tam skonstruowaliśmy Hukilau Café. Hawajskie budynki tworzą niezapomniany klimat. Mają zwykle bardzo cienkie dachy i rustykalny wygląd. Właśnie to chcieliśmy uchwycić.” Hukilau to miejsce, w którym Henry i Lucy spotykają się i w tym samym boksie przez długi czas rozmawiają. “Jednym z naszych problemów było sprawienie, aby taka scena była wizualnie interesująca,” mówi Au. “Dlatego też scenografia składa się z części kuchni i baru, przy którym mogą siadać inni regularni klienci. Poza tym na ścianach widać mnóstwo hawajskich motywów. Jeszcze większym wyzwaniem było odtworzenie Hukilau w studio. Widzowie muszą uwierzyć, że to co widzą w środku, jest takie same w stylu na zewnątrz. Powiesiliśmy więc olbrzymie zdjęcie przedstawiające okolice Kualoa Ranch wraz z rybnym stawem i sprowadziliśmy samochody, które były zaparkowane na zewnątrz kawiarni. Podkolorowaliśmy pył, żeby przypominał czerwoną ziemię z Oahu i dodaliśmy sporo tropikalnej zieleni.” Innym ważnym obiektem zdjęciowym był dom Whitmorów, który był usytuowany w Waikane na zakurzonej bocznej drodze tuż obok pięknego molo wybiegającego daleko w ocean. “Dom został zbudowany w zgodzie z hawajskim stylem architektonicznym,” mówi Au. Ponownie, wnętrza zrealizowane wcześniej w Los Angeles musiały pasować do hawajskiego otoczenia domu. “Wnętrze, które zbudowaliśmy w studio w Los Angeles było dosyć luźno oparte na hawajskim rozkładzie pomieszczeń. Musieliśmy bowiem wziąć pod uwagę miejsce potrzebne dla ekipy realizacyjnej,” mówi Silvestri. Jeśli chodzi o wnętrze biura Henry’ego, to zostało ono zaprojektowane w taki sposób, aby było bardziej interesujące wizualnie, mówi Au. “Pete wpadł na pomysł skonstruowania biura Henry’ego w Sea Life Park. Zasugerował, że powinno mieć okno skierowane bezpośrednio na basen z delfinami. Takie okno stworzyło romantyczny nastrój w scenie między Lucy i Henry’m.” Jako autora zdjęć, Segal wybrał nominowanego do nagrody Akademii®, Jacka Greena. Zdjęcia Greena do filmów Clinta Eastwooda Bez przebaczenia (Unforgiven) i Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County) wywarły olbrzymie wrażenie na reżyserze. “Zdjęcia do tych dwóch filmów były dla mnie wzorem, który pragnąłem osiągnąć w przypadku 50 pierwszych randek ,” mówi Segal. “Wiedzieliśmy, że za kamerą musi być ktoś, kto nada naszemu filmowi łagodny, realistyczny wygląd Jack w niezwykły sposób zrównoważył piękne hawajskie pejzaże z pewną intymnością i komizmem opowiadanej historii.” “Clint Eastwood zrealizował kilka komedii," dodaje Giarraputo,“ wiedzieliśmy więc, że Jack dobrze rozumie komedię. Wiedzieliśmy też, że potrafi robić piękne panoramiczne zdjęcia. Wie, jak sprawiać, żeby rzeczy wyglądały naprawdę wspaniale, a to było coś, czego oczekiwał Pete." Green komentuje, “Kiedy spotkałem się z Pete’m, wspomniał, że chciałby osiągnąć coś podobnego wizualnie do Bez przebaczenia (Unforgiven) i Co się wydarzyło w Madison County (Bridges of Madison County). Zdjęcia na Hawajach dają ogromne możliwości, a poza tym scenariusz, który przeczytałem był naprawdę pełen czaru. Chociaż jest to przede wszystkim komedia, zajmuje się także naprawdę poważnymi tematami.” Green, który nigdy wcześniej nie robił zdjęć na Hawajach wyznaje, że spotkał się z kilkoma trudnościami. “Przede wszystkim ciągle musieliśmy przerywać zdjęcia. Oahu jest piękne, ale słońce to kryje się za chmurami, to zza nich wychodzi. W jednej minucie jest jasno, w drugiej ciemno. Ciągle trzeba uważać na zmieniający się kolor tła. Odbyłem też dużo rozmów z Alanem Au dotyczących scenografii. Musieliśmy bowiem zmieszać odpowiednio wygląd wnętrz obiektów zdjęciowych, z ujęciami zewnętrznymi. Mieliśmy nad tym całkowitą kontrolę w studio, ale wszystko wymykało się nam z rąk na Hawajach. Ktos inny nad tym panował,” śmieje się. Green był odpowiedzialny za zrobienie olbrzymiej podświetlanej od drugiej strony fotografii, która została wykorzystana jako tło Hukilau Café zbudowanej w studio w Los Angeles. “Musieliśmy zbudować scenografię na Hawajach, a następnie sfotografować otoczenie obiektu. Chociaż był to statyczny obraz, udało nam się sprawić, żeby woda w rybnym stawie wyglądała na prawdziwą, a chmury sprawiały wrażenie przesuwających się po niebie.” Poza tym, ponieważ wiele scen rozgrywa się w Hukilau Café “musieliśmy znaleźć sposób, żeby widzowie uwierzyli, że akcja rozgrywa się w różnych dniach. Razem z Peterem i Alanem ciężko pracowaliśmy nad tym, żeby wybrać jak najbardziej różniące się kąty fotografowania kawiarni. Dzięki temu byliśmy w stanie ukryć fakt, że wykorzystaliśmy dwa obiekty zdjęciowe – jeden w studio w Los Angeles, drugi na Hawajach.” Projektantka kostiumów, Ellen Lutter jest kolejnym członkiem zespołu Happy Madison, która wzięła udział w realizacji filmu 50 pierwszych randek. "Robienie filmu polega przede wszystkim na ścisłej współpracy," komentuje. "Zanim zaczęłam przygotowywać stroje do tego filmu, spotkałam się z Jackiem Greenem i Alanem Au, aby upewnić się, czy wszystkim nam chodzi dokładnie o to samo. Ponieważ w filmie wykorzystano trochę efektów wizualnych, podczas realizacji których potrzebny jest niebieski ekran, musiałam bardzo uważnie dobierać kolory. Musieliśmy być w stałym kontakcie gdyż na etapie przygotowawczym nie zawsze wiadomo było, jak zostanie przeprowadzony dany trick czy gag. Musieliśmy zdawać sobie sprawę z tego, że dana scena mogła wymagać nagle efektów specjalnych, co natychmiast redukuje możliwą do wykorzystania paletę barw." Lutter także przeprowadziła z reżyserem kilka rozmów na temat ogólnego schematu kolorów kostiumów. “Peter chciał, żeby stroje wyglądały 'wyspiarsko', ale były przy tym realistyczne i bogate w kolory. Kiedy przyjeżdża się na Hawaje natychmiast myśli się o bardzo jasnych, krzykliwych kolorach”, mówi Lutter. “W rzeczywistości, jednak ludzie na wyspach noszą proste, wcale nie bardzo kolorowe stroje. Zdecydowaliśmy się troszeczkę rozjaśnić paletę barw, żeby osiągnąć dawny, bogaty hawajski wizerunek pełen żółci, zieleni, kasztanowych brązów.” Projektując kostiumy, Lutter zwracała także uwagę na charakter postaci, które ubierała. "Henry jest weterynarzem, w pewnym sensie naukowcem. Nie jest jednak tak do końca poważny,” mówi Lutter. “W jego strojach wykorzystaliśmy elementy, jakie mogą pasować do wizerunku naukowca i podróżnika i połączyliśmy je z wpływami surfingu, któremu nikt na Hawajach nie jest w stanie się oprzeć. Wydaje mi się, że ta właśnie postać jest bardzo bliska samemu Adamowi. Jest błyskotliwy i lubi się dobrze zabawić. Potrafi poważnie podchodzić do pewnych spraw, jego praca jest dla niego bardzo ważna, ale czasem chce się zabawić.” Kostiumy spełniają także bardzo ważną rolę w przypadku postaci granej przez Barrymore, stwierdza Lutter. “Jednym z największych wyzwań, jakie stanęły przed Drew podczas realizacji tego filmu, było to, że dosłownie parę dni wcześniej ukończyła zdjęcia do produkcji Aniołków Charliego 2 (Charlie's Angels: Full Throttle), gdzie prawie codziennie zakładała inny, często egzotyczny strój. W przypadku 50 pierwszych randek, jej bohaterka myśli, że ciągle trwa pewien październikowy dzień i w związku z tym aktorka przez kilka tygodni zmuszona była do noszenia tego samego kostiumu,” mówi Lutter. "Normalnie, bardzo metodycznie wybieram to, co mam zamiar na siebie założyć," twierdzi Barrymore. "Wybieram kostiumy do każdej sceny dużo wcześniej. Jednak w przypadku tego filmu, zdecydowałam się myśleć trochę podobnie do Lucy, a ona zupełnie nie wiedziała, jaki jest dzień. Nie była przygotowana do kolejnych działań, dlatego ja też nie chciałam być zbyt dobrze przygotowana. Grałam tak różne postaci, że nawykłam do ich zmian i ewoluowania. Na początku filmu zawsze noszę buty na płaskim obcasie i stopniowo dojrzewam do zmiany obuwia. Buty na wysokim obcasie zmieniają na przykład poziom kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi. Starałam się także troszeczkę zmieniać w trakcie zdjęć fryzurę, żeby pokazać, że płynie czas i włosy powoli rosną. Jako Lucy spędziłam większość czasu w białych spodniach, różowym podkoszulku i klapkach.” Postać grana przez Roba Schneidera, Ula, "nosi perukę i ma na ciele mnóstwo tatuaży. Jego stroje wyglądają na stare, znoszone i skąpe," mówi Lutter. "Wygląda jak jeden z tych facetów, którzy sporo przytyli, ale myślą, że ciągle świetnie wyglądają w stroju kąpielowym, jaki nosili w szkole średniej."
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.