Ręka Boga stworzyła pierwszego człowieka - Adama - z pyłu Ziemi i umiejscowiła go na małej i pustej planecie. Każde działanie Adama - na początku nie mógł wstać, później szczekał jak pies, następnie spał - wymagało boskiej inwencji. Wtedy Adam odkrył jak mała jest planeta, na której mieszka, jak mało jest tam do robienia, jak Bóg jest niechętny do wypuszczenia go z Ziemi. Poczuł przygnębienie, czuł się samotny i rozbity, więc Bóg zajął uwagę Adama na kilka minut, a w tym czasie stworzył dla niego towarzyszkę - kobietę. Adam stał się najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi: nosił krawat, używał płynu do jamy ustnej i zbierał bukiet kwiatów. Czy Bóg myślał to samo co Adam?