Zbliżenia kamery w nienaturalny sposób oddają twarze bohaterów - bohaterów smutnych, samotnych, pozbawionych życiowego celu, zależnych od rodziców, dzieci-dorosłych. Cechy postaci są pokazane w krzywym zwierciadle, albo film-zwierciadło staje się obrazem prawdziwej skrzywionej rzeczywistości.