Mika przyjeżdża do Polski, żeby odwiedzić w szpitalu swojego ojca, którego nie widziała wiele lat, a który cierpi teraz na uraz mózgu i zanik pamięci. Kiedy dochodzi do ich spotkania, okazuje się, że ojciec przekonany jest, że kobieta wciąż jest nastolatką i nadal razem mieszkają. Mika decyduje się zostać w Polsce dłużej - tym samym stając się towarzyszką ojca w podróży przez labirynt jego gasnącego umysłu. Wkrótce, wyrusza też w podróż w czasie przez swoje własne życie. Teraźniejszość stopniowo zaczyna mieszać się z daleką przeszłością, a miejsca ujawniają swoje historie i wspomnienia. W międzyczasie stan ojca pogarsza się. Granica między życiem a śmiercią zaczyna się zacierać.

Kolażowa opowieść o tożsamości, czasie i pamięci. Wycinkowy zapis z kilku dni w życiu Miki, która wraca do Polski, żeby odwiedzić w szpitalu chorego ojca. Spotykają się po raz pierwszy od wielu lat. Mężczyzna myśli, że nadal mieszkają razem, a Mika jest nastolatką. Wspólnie wyruszają w podróż przez labirynt czasu i wspomnień. Teraźniejszość zaczyna mieszać się z przeszłością, życie z jego kresem.

Trzydziestoletnia Mika wraca do Polski po dłuższej nieobecności. Kraj, w którym kiedyś czuła się jak w domu, wydaje się jej obcy, zimny i nieprzyjazny. To jednak dopiero początek niespodzianek. Prawdziwym szokiem okazuje się spotkanie z cierpiącym na chorobę mózgu ojcem. Chcąc lepiej go zrozumieć, Mika pogrąża się we wspomnieniach, coraz bardziej zacierając granicę między teraźniejszością a przeszłością.