No właśnie nie można tego filmu traktować jako biograficznego. Zaledwie kilka elementów się pokrywa z prawdziwym Oyamą. W dodatku widać, że film bardzo próbuje pokazać Japończyków jako tych złych. Ukazuje się w tym filmie wielkich mistrzów sztuk budo jako zadufanych w sobie cwaniaków. Dalekie to jest od prawdy. W żaden sposób nie odzwierciedla on realnego poczucia honoru i pokory wielkich mistrzów tamtego okresu. Dziwi mnie to, że Koreańczycy tak najeżdżali na Japończyków gdy sam Oyama przecież pobierał nauki u Gichina Funakoshi, którego uważał za swojego prawdziwego nauczyciela karate.