Ja też nie rozumiem fenomenu Koterskiego. Ale trzeba zacząć od tego, że "Baby..." to w sumie nie film, tylko zekranizowana sztuka teatralna. Ten monolog dwóch mężczyzn, mógłby mieć miejsce wszędzie - w klubowym kiblu, w knajpie przy stoliku itp. Jednak jego treść, oprócz kilku zabawnych haseł, nic ciekawego nie pokazuje. Obejrzałem to i zapytałem siebie "No i co z tego?".

Właściwie myślę, że posadzenie ich w np kawiarni byłoby lepszym pomysłem... Mogłoby się przewinąć więcej postaci, które coś konkretnego by wnosiły do całości. Ja nawet nie zadałam sobie żadnego pytania po obejrzeniu tego filmy...

No tak, ale wtedy Koterski nie mógłby użyć końcowej puenty (wypadek samochodowy głównych bohaterów), która miała zoobrazować do czego takie głupie gadanie i pelne jadu komentarze mogą doprowadzić...

Przecież ta przesada to domena Koterskiego - w Dniu świra tego pełno :)

Ale "Dzień świra" to coś zupełnie innego - inna liga. Owszem, są przesady ale jakoś to lepiej wszystko wyszło... Tutaj jakoś to się nie klei.