Film Ai Weiweia, dokumentujący obywatelskie śledztwo, jakie prowadził w sprawie zaniedbań władz w Syczuanie, w wyniku których w trakcie trzęsienia ziemi w prowincji w 2008 roku śmierć poniosło wiele osób, w tym uczniowie zbudowanych niezgodnie z przepisami szkół. Film przedstawia narodziny Aia Weiwei jako dysydenta. Obserwujemy rozwój jego konfliktu z władzą, nękanie artysty przez policję.
Film towarzyszy artyście w trakcie kilku lat działań, obrazuje próby dotarcia do prawdy o tym, dlaczego budynki nie spełniały norm. Ai próbuje wywrzeć na władze nacisk, by rozliczyły się z własnych zaniedbań, zrobiły coś więcej niż wysyłanie do bliskich ofiar listów zaczynających się od rytualnej formułki "Bardzo nam przykro". Działania obywatelskie płynnie przechodzą w artystyczne, w filmie możemy obejrzeć dokumentację akcji, jaką Ai przeprowadził w 2009 roku w Monachium. Na fasadzie Haus der Kunst ułożył wtedy ze szkolnych plecaków napis "I żyli szczęśliwie przez siedem lat" - słowa matki jednego z dzieci, które zginęły w trzęsieniu w wadliwie skonstruowanej szkole.