Film traktuje zbuntowanej młodzieży lat 50-tych. Bunt przejawia się zamiłowaniem do jazzu, rhythym and bluesa i pogardą dla osób dorosłych (squares - czyli nudziarze), ale młodzi stronią od bijatyk i alkoholu. Za to na trzeźwo i bez przemoc odwalają takie idiotyzmy, że może już lepiej by się napili... Realizacja jest zacna, choć da się odczuć jednak, że to nie to kino klasy B. Fabularnie pretekstem do portretu zbudowanej młodzieży jest brak akceptacji nowej żony ojca przez młodą laskę. Obsada jest przekonująca, nieco mniej przekonujące są sceny z graniem, skądinąd niezłej, muzyki - montażu tych scen i logiki dźwięku nie przemyślano. Największą gwiazdą jest tu chyba młody Christopher Lee w roli... alfonsa :)