"Biesy" w reżyserii Andrzeja Wajdy to raczej teatr telewizji w dobrym stylu, niż solidna ekranizacja
powieści Dostojewskiego. Największym mankamentem filmu jest według mnie język francuski, którym
posługują się bohaterowie, albowiem kwestie wymawiane przez poszczególnych protagonistów tracą
na soczystości. Również ograniczona przestrzeń (zapewne brak odpowiednich środków
finansowych), przeciętne aktorstwo (z wyjątkiem Piotra Stiepanowicza, Kiryłowa, Szatowa i rzadko
pojawiającego się na ekranie Stiepana Wierchowieńskiego) oraz pourywane wątki nieco psują odbiór
całości. Na całe szczęście nihilistyczny bunt młodego rosyjskiego pokolenia został przedstawiony
naprawdę przyzwoicie. Na plus zasługuje mroźny klimat i równie chłodna muzyka. Warto wspomnieć,
iż Wajda wystawił "Biesy" na deskach Starego Teatru w Krakowie na początku lat 70-tych.