Niech zgadnę. Skoordynowany hejt na film tylko dlatego że współfinansowany przez TVP?

A widziałeś film?

Trzeba odróżniać hejt od krytyki / wyrażania swojej przychylnej opinii.
Zgadzam się z autorką wątku, czyli pewnie też hejtuję, bo TVP?

Można wiedzieć na co liczyłaś, a co otrzymałaś? Ja liczę na ukazanie relacji w związku otwartym, na tematykę poliamorii, może cuckoldu? Oczywiśćie w latach '60 takie określenia dla zwiazków jeszcze nie istniały. Tym niemniej takie i jeszcze bardziej wyzwolone realizacje związków istniały w najlepsze (np. małżeństwa grupowe praktykowane przez hipisów). Dekady wstecz ludzkość praktykowała rzeczy, które obecnemu "nowoczesnemu" społęczeństwu się w głowie nie mieszczą. Gdy dodać do tego barwną i przebojową postać kobiecą, powinno być ciekawie. Co więc nie wyszło Twoim zdaniem?

Liczyłam na całościową, wnikliwą analizę tak złożonej i intrygującej postaci. Dostałam tydzień z życia plus nieudany musical.

Owszem - "tydzień z życia", ale czy to można nazwać mankamentem? Skoro taka była wizja twórców... Skoro to wada, to lepsza byłaby nastajaszcza biografia? Od kołyski po nagrobek? Chyba nie, prawda?
I czy to w ogóle może być zarzut? To co można powiedzieć o "Trzech dniach Kondora"? A "Ulisses" - że zgrabnie ;) przejdę do literatury?


Czy był to "nieudany musical" nie wiem. Sam nie darzę miłością musicali, ale w "Anette", która w pierwszym odruchu wzbudziła mój sprzeciw, jednak coś było. Podobnie w naszym "Seksie" - mnie się strona musicalowa stokroć bardziej podobała, niż w "LaLa Land", okrzykniętym arcydziełem. De gustibus...

Można przedstawić i nawet jeden dzień z życia, ale musi być w tym jakaś treść i myśl. Tutaj mi jej zabrakło. Anette bardzo mi się podobała. I znowu - był w tym jakiś całościowy pomysł, koncepcja, a w filmie o Jędrusik nie. Ale oczywiście to tylko mój subiektywny odbiór.

Wydaje mi się, że ten "tydzień z życia" pokazał (przedstawiając to w zestawieniu szarej i przaśnej scenerii PRL i jakże kolorowej i wyluzowanej Kaliny) jak blisko od wzlotu do upadku (i... na odwrót ;), jak można sobie z tym radzić, pozwalając jednocześnie Aktorce na przebojowe wcielenie się w rolę Ikony, bo taką - czy ktoś ją lubi czy nie (ja osobiście nie przepadałem za nią) - Kalina Jędrusik była w tamtych czasach.
I Pani Dębska to moim zdaniem udźwignęła.
I scenariusz nie był wcale od czapy.
I aktorze poprowadzeni nieźle (może poza Starszymi Panami - jacyś tacy... sztywno-nijacy byli), nie wspominając o scenografii - dla mnie bomba.

Oceniłem film na dobry, ale po kolejnym obejrzeniu nie sądzę, by spadła ta moja ocena (rozważam nawet dać jedną gwiazdkę więcej).

Od filmu biograficznego oczekiwać wnikliwej analizy? Pomyliła Pani film fabularny z dokumentem...

Nic nie pomyliłam. Od filmu biograficznego mogę oczekiwać rzetelności.

Nic nie pomyliłam - od filmu biograficznego mogę oczekiwać rzetelności, a nie swobodnych wariacji.

Po obejrzeniu zwiastunu mam duże obawy...ale i tak zobaczę, chcę mieć własne zdanie w temacie

Dla mnie rozczarowanie pozytywne. Oczywiście sceneria nieco bajkowa. Siermiężny PRL lat 60-tych wygląda jak Francją czy Włochy ,ale historia sprawnie opowiedziana. A odtwórcy pary Jędrusik Dygat świetni.

To dobrze, że nie jesteś zawiedziony i Tobie się podobał. Każdy z nas inaczej odbiera i coś innego go zaciekawia:))