Dokładnie mam takie samo odczucie. Porównywanie "Foresta" z "Ciekawym przypadkiem " to jak zestawienie "LOST" z "Modą na Sukces".

Tak to już chyba jest, że nie da się wszystkiego dopiąć na ostatni guzik. To jak z np. "Avatarem"- genialne efekty- denna, do bólu przewidywalna fabuła
Tu genialna charakteryzacja- fabuła również pozostawiająca wiele do życzenia, wiele wątków, scen niepotrzebnych

Się dorzucę do krytyki.
Historii to Fincher chyba w ogóle nie próbował pokazać, bo jak można wierzyć, że próbował tak nieudolnie? Wielka depresja - nie zauważyłem, pobyt w hotelu w sowieckiej Rosji wyglądał jak pobyt w hotelu w Londynie, huragan Katrina pojawia się w na ekranie telewizora, ale po co tego już nie wiadomo, bo nie wpływa na niczyje losy. Button przechodzi przez czas i przestrzeń jak amerykański turysta, pieniądze ma i się o nie nie troszczy, nigdzie szczególnie nie zagrzewa miejsca.

Ale największy problem jest podstawowej natury - jeśli wprowadzamy element niesamowitości, to on musi być po coś. Stanowić sybol na przykład. A jeśli ma tylko wpływać na życie bohatera, to chociaż w sposób, który móglby nas jakoś obchodzić, o czymś nam mówić. Tymczasem w filmie gość zaczyna jako starzec, umiera jako niemowlę, w efekcie czego ma problemy w życiu miłosnym i nie jest zdolny opiekować się własnymi dziećmi. Nawet społeczeństwo niespecjalnie się go obawia. Przecież to jest kompletnie trywialne.

mi to "młodnienie" uświadomiło jak ludzkie życie sie zapętla. mam z tym do czynienia codziennie, a po obejrzeniu filmu widze dziecięcą radość w oczach staruszków wiążących buty, albo uczących się chodzić na nowo. " I tak wszyscy umrzemy w pieluchach" i tak jest... co mnie troche przeraża....

a co do Foresta - też mi przyszło to do głowy, ale i tak oba filmy są świetne, mnie łapią za serce ;)

No to mnie postraszyłaś. Wszyscy umrzemy w pieluchach? Ja wiem, że to właściwie metafora, ale i tak strasznie:)
Naprawdę film ci uświadomił tę prawdę, czy może zawsze to wiedziałaś?
Forest łapie mnie za serce jak najbardziej, a Button nie. Foresta rozumiałem w każdym momencie jego historii, jego motywację, czy cel, do jakiego dążył. Buttona rozumiałem, kiedy był zakochany (spotkał Kate Blanchet, każdy go zrozumie). Przez resztę filmu po prostu snuł się po świecie bez celu, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Apogeum tego był opis życia po rozstaniu się Blanchet - podróżował po świecie, odwiedził indyjskich mędrców, ewidentnie z braku lepszego zajęcia. I co gorsza, nic z tego nie wynikło. Można wyrzucić połowę scen, przesłanie nic na tym nie ucierpi.

Przyznaje, że bardziej mi sie podobała postać Benjamina zanim przeczytałam komentarze... Jakby sie nad tym zastanowić, to rzeczywiście (prócz niesamowitej charakteryzacji) nic ciekawego i zapadającego w pamięć w nim nie ma... Ale i tak, właściwie nie wiem czemu, film napełnił mnie jakimiś dobrymi uczuciami. A najbardziej podoba mi sie Cate, rewelacja!

Skoro rzeczywiście film wzbudził w tobie pozytywne emocje, to znaczy, że jednak nie powstał niepotrzebnie. Jeśli tylko kogoś porusza...
A swoją drogą jestem zaskoczony, że Kate podobała ci się bardziej, niż Brad. Tzn. zupełnie cię rozumiem, mnie też bardziej podoba się Kate, ale jednak;)

Po pierwsze - znakomita recenzja - szkoda, że nie zgłoszona jako recenzja i się marnuje jako komentarz. Zestawienie z Forrestem - bardzo celne.
Po drugie - to dziwne, ale mam z tym filmem kłopot. Bo na poziomie świadomym, w pełni się zgadzam z krytyką przedstawioną w tym wątku. Ale podświadomie jakoś tam ten film mnie poruszył mimo wszystko, podobnie jak Sobereczkę. I nie za bardzo wiem dlaczego... Może po prostu lubię filmy o miłości?

Przede wszystkim dzięki za ciekawy post, który pomógł mi trochę poukładać moje odczucia dotyczące filmu. Mi się wydaje, że główny bohater celowo był mało charakterystyczny żeby zrobić miejsce postaciom drugoplanowym, to oni mieli być w filmie najważniejsi - szczególnie w kontekście "Katriny". Myślę, że to o co się tutaj Fincher potknął to właśnie potraktowanie filmu i historii Fitzgeralda trochę zadaniowo, zamiast skupić się na tym żeby ją wiarygodnie pokazać. Wynudziłem się na tym filmie niemiłosiernie, mam nadzieję, że następnym razem Fincher skupi się na przedstawieniu historii, a warstwę interpretacyjną zostawi krytykom.

zgadzam się z autorem tematu, stara historia ubrana w nowe szaty w dodatku jak sam napisałeś, nie do końca ten przypadek taki ciekawy, choć Finchera bardzo lubię to 5 za charakteryzacje, efekty, baśniową oprawę, sympatie do Pitta i Finchera, no i w sumie jakoś ten czas bezstresowo leci ;)

Odkopuję, bo szkoda, żeby się ta recenzja marnowała gdzieś w odmętach forum.

Teraz chyba najważniejsze w pozycjonowaniu tematów są łapki, więc apeluję do każdego, komu się post/recenzja/temat Zaratrusty_2 spodobał do lajkowania go.

Masz rację, no ale nie będę przecież zakładał multikont, żeby łapkować recenzję - nawet jeśli genialna. :) Łapkę od siebie oczywiście dałem.
Więc mogłem zrobić tylko tyle. Nowa odpowiedź w wątku przesuwa post na samą górę postów o tej samej ilości łapek. Jak widać udało jej się na razie załapać aż na stronę główną. Miejmy nadzieję, że teraz więcej osób załapkuje i już tu zostanie.

Napisałem przecież "więc apeluję do każdego", a odpowiedziałem konkretnie na twój post, żeby poprzeć twoją "akcję" :P Czyli jednak łapki mają decydujące znaczenie, ale teraz wiem jak dokładnie to działa.

Jak dla mnie bardzo rzeczowa recenzja tego filmu, a może nawet środowiska w niektórych przypadkach, więc być może jakiś wielki fan tego konkretnego filmu wreszcie ją przeczyta i spróbuje zrozumieć, dlaczego ktoś może go ocenić niżej niż 9, jak zagorzali fani :) Ale ocena poniżej 4 też jak dla mnie jest niesprawiedliwa, bo film summa summarum przyjemnie się ogląda, nie ma tragedii. Pozdrawiam.

Dziekuje za profesjonalna wypowiedz. Ostatnio dosyc nieczesto sie takie spotyka.
Ja rowniez mam dylemat. Obejrzalem dzis ten film po raz trzeci w swoim zyciu i po raz trzeci doglebnie mnie poruszyl i ogladalem go wstrzymujac oddech, a jednak gdy czytalem Twoja wypowiedz calkowicie sie z nia zgadzalem.
Widac uderza on w jakies podswiadome uczucia :) Mimo wszystko dzielo oceniam wysoko.

Wszyscy macie rację. Film jest przeciętny, dla tych, którym niespecjalnie się podobał. Film jest świetny, dla tych, którym podobał się bardzo. Dobranoc.