Brawo za scenografię, nieco mroczny klimat i fajne kadry. To tyle i ciężko w pozytywach pisać dalej. Pierwszy raz obejrzałem bowiem film z okresu wojennego, który kompletnie mnie nie ruszył. Ogląda się, po czym koniec i wystarczy. Wraca się do domowych zajęć. Zgrabna historia, ale jakaś pozrywana, pocięta i odarta z wszelkich emocji. Zabrakło czegoś więcej niż opowieści o kolejnym bohaterstwie i poświęceniu. Nie chcę spojlerować więc bez szczegółów, ale ostatnia scena powinna mnie rozwalić, rozłożyć na łopatki, wprawić w osłupienie i wzruszenie. Optymistycznie zakładam, że taki miał być zamiar. Tymczasem oglądałem końcówkę zupełnie obojętnie, jak i cały film. Zdaje sobie sprawę, że przedstawienie złożonej i wieloletniej historii wprowadza komplikacje i zmusza autorów do wyciągnięcia tych sekwencji, które mają sens i mogą wnieść coś istotnego do scenariusza. Mam niestety wrażenie, że to się kompletnie nie udało. Przez to sito przeszła sama syntetyka pozbawiona wrażliwości. "Pianista" to film,. który jest poza zasięgiem - zgoda, ale niech będzie choćby punktem odniesienia. Oglądałem kilka razy i zawsze skóra mi cierpła. Śmiałem się, wzruszałem, przerażałem. W filmie "Cudak" tego nie ma i to kompletnie mnie zaskoczyło. Nawet jeśli emocje przez chwilę narastały to były z premedytacją ucinane w najmniej odpowiednim momencie. Szkoda. Film spokojny i takie lubie. Tu się nieco zawiodłem. Zabrakło tej magii, którą ma choćby produkcja "Jutro idziemy do kina" czy "Syberiada Polska". Również bez taniego efekciarstwa, technicznych zabaw i komputerowego cyrku, a mimo to chce się do nich wracać. Może to kwestia gustu ? Nie chcę zniechęcać. To nie jest moją intencją. Można powiedzmy raz zobaczyć.