Jak najbardziej masz rację, mimo wszystko przyznaj że film jak na swój gatunek, troche przynudzał i był momentami zbyt pretensjonalny. 6-7/10

Mnie film pozytywnie zaskoczył i z czystym sumieniem daje 8/10.
Shailene zagrała doskonale. Moje klimaty jeśli chodzi o kino - wcale nie jest nudny, przeciągany i ciężki. Jak dla mnie mógłby być dłuższy. Po zakończeniu miałem niedosyt jak z "Boyhood" czemu nie dłużej ;-)

Obejrzałem dla Brie Larson i Kyle Chandlera. Okazał się naprawdę dobrym filmem, jak większość na filmwebie nie zrozumianym.

Mam podobne odczucia co do filmu. Nawet wydaje mi się, że sam opis jest dość mylący i osoby spodziewające się lekkiego filmu o "chłopaku imprezowiczu, który zmienia się pod wpływem poznania miłej dziewczyny" mogą się zawieść.
Dla mnie był to jak najbardziej dramat i wątki tu poruszane są tak uniwersalne, że nawet osoby które mają już za sobą czas dorastania mogą tu "zobaczyć siebie". Cała postać Suttera, jego relacja z samym sobą, beztroska, uciekanie od życia, problemy z piciem... Ciężkie tematy, których się nie spodziewałam czytając opis filmu.
Postać Aimee też była interesująca. To jej oślepienie miłością, że nawet nie zwracała uwagi swojemu chłopakowi jak ten pijany wsiadał za kierownicę samochodu...

Z problemami najlepiej jest walczyć,a nie od nich uciekać jak to robił główny bohater i choć większość z nas boi się miłości to niektórzy chcą się tylko bawić by jakoś wypełnić pustkę,a prawdziwa miłość przetrwa wszystko,bo to droga przez mękę,ale i kraina miodem i mlekiem płynąca,ale gdy spotkamy tą właściwą osobę to wiemy,że on/ona jest warta do wiele poświęceń,łez,uśmiechu i oddania swego serca:-)

Myślę, że ten film może (choć nie musi) być niezrozumiany dla osób, które nigdy nie miały problemu z alkoholem lub innymi używkami. Ci, którzy mieli mogą w głównym bohaterem odnaleźć część siebie, a co za tym idzie rozumieć w czym rzecz... tak to już chyba jest, że nawet przy całej empatii dla kogoś nie będziemy go rozumieć i czuć tego samego, jeśli jesteśmy zupełnie inni... np. trudno zrozumieć osobę na wózku inwalidzkim, jeśli można biegać...

Ostatnia scena - reżyser daje nam, tak mi się wydaje, wolność wyboru jak to się skończy. Chciałbym myśleć inaczej, ale wątpię by im się udało... niestety... szkoda!

Nie trzeba być niepełnosprawnym by mieć dużo empatii do osób chorych,starszych,pomagać za darmo i dobry uśmiech czy być uczuciowym i wrażliwym człowiekiem,ale niestety w dzisiejszym świecie mało kto to docenia i większość tylko wykorzystuje dobroć innych i jak to mówią dać komuś palec,a będzie chciał wziąć całą rękę:(

Uuu ten film jest ciężki. Na początku może się wydawać,że to głupi amerykański dramat dla nastolatków, ale nic bardziej mylnego. Shailene gra niesamowicie i nie należy się sugerować serią Niezgodna gdzie nie pokazuje na co ją stać, bo to właśnie w takim kinie jak Spectacular Now pokazuje swoje umiejętności najlepiej. Film o życiu i konfrontacji z przeszłością i samym sobą, moralizuje, przygnębia, daje do myślenia. Nie dla każdego.

Dodam,że po filmie miałem doła ale to raczej w odniesieniu do własnego życia,więc nie każdemu się musi przytrafić ;)

UWAGA NA SPOJLERY!
W filmie motywem przewodnim jest jego tytuł. Główny bohater cieszy się chwilą, żyje chwilą, co przeszkadza jego byłej dziewczynie i dlatego ona nie chce do niego wrócić, jak i również dlatego Sutter doradza jej nowemu chłopakowi (btw Cassidy w iście ekspresowym tempie pocieszyła się w ramionach nowego chłopaka, co mnie trochę uwierało przez cały film, ale idk, może taka amerykańska mentalność - he he - i wcale to nie było dziwne i przesadzone XD) by wyluzował i skupił się na teraźniejszości, co uznałam za próbę rozdzielenia nowej pary, jako że Cassidy przeszkadzało to właśnie w Sutterze. Poza tym ojciec głównego bohatera żył chwilą i korzystał z życia i przyjemności jak tylko się da, całkowicie poświęcając się temu i uciekając od odpowiedzialności. Sam Sutter taki był, jak sam zauważył. Dziwił się Cassidy, że wyjeżdża za ukochanym i myśli o życiu poważnie. On wcale tego nie planował, od początku nie chciał wyjechać za Aimee, ale oczywiście nie powiedział jej tego wprost. Dopiero matka uświadomiła mu, że jest więcej wart od ojca i chłopak w końcu zaczął dojrzewać. Ten film to droga ku dorosłości, dojrzewanie Suttera.
Obraz bardzo mi się podobał i spełnił moje oczekiwania. Aktorstwo świetne, w ogóle dobrze dobrana obsada. Fajny, niespieszny i przyjemny klimat. Brakowało tylko bardziej wyrazistej muzyki, ale i tak jestem zadowolona. Samo życie, bez przesłodzonych sytuacji, dialogów, choć zachowanie Aimee w stosunku do Suttera mogło momentami wydawać się przesłodzone, choć dziewczyna miała takie bardzo miłe usposobienie i kochała go szczerze i na zabój, więc w sumie możliwe.

Sutter po trochu miał rację, że Aimee zasługiwała na kogoś lepszego, choć on nie był zły, a tylko po prostu tak życie wpływało na niego. Natomiast abstrahując od Suttera, Aimee była wspaniałą dziewczyną, że aż niesamowite, że miała tak łagodne, spokojne usposobienie i była tak prostolinijna, bezkonfliktowa, oddana, troskliwa, kochająca. Dziewczyna marzenie...... trochę nie pasująca do obecnego świata. Shailene zagrala ją idealnie i po prostu można się zakochać...

Myślisz,że główni bohaterowie wrócili do siebie czy Aimee mu nie wybaczyła,że nie pojechał z nią do Filadelfii?:)

Piękny film i przez cały czas się tylko obawiałem jakiejś tragedii, bardzo wielkiego dramatu, zakończenia, które pozostawi w smutku i przygnębieniu.
Ale na szczęście po ostatniej scenie poczułem ulgę, że skończyło się tak, jak się skończyło.

Myślę,że w życiu nie ma przypadków i mimo iż to tylko film to tych dwoje miało się spotkać i takie było ich przeznaczenie,a czy będą ze sobą na zawsze to tego niestety nie wie nikt.Mało jest takich refleksyjnych filmów,które nie są zrobione jedynie dla kasy i pod publikę:)/może znasz podobne o tej tematyce?:)