Ekranizację "Dawida Copperfielda" w rezyserii George'a Cukora uznaje się za jedną z najlepszych ekranizacji książek Dickensa, choc uważam, ze ten angielski pisarz (moj ulubiony pisarz notabene) nie ma kompletnie szczescia do ekranizacji swoich powiesci, mimo ze jak zaden inny tworzyl wyjatkowo plastyczne i "filmowe" postacie, by wspomniec tylko Sama Wellera (wspanialy aktorski material, jednak nie slychac, by ktokolwiek przymierzal sie do adaptacji filmowej Klubu Pickwicka. Moze to i dobrze swoja droga...), czy mala Nell z Magazynu osobliwosci. Dawid Copperfield posiada takze cala galerie niezwyklych bohaterów - ciotke Trotwood, pana Murdstone, Dore i jej malego psa, czy jedną z moich ulubionych literackich postaci - Uriaha Heepa. Do tego wielowatkowa, wciagajaca historia zycia tytulowego bohatera.
Te filmowe Dickensowskie ksiazki jest bardzo trudno w rzeczywistosci sfilmowac. Z ekranizacji, ktore widzialem moglbym nazwaz "Wielkie nadzieje" Davida Leana ekranizacją ponadprzeciętną, choc w tym filmie zakonczenie ksiazki doszczetnie zmieniono, co tez pozostawia pewien niedosyt. Nie powalił mnie na kolana ani oscarowy film Carola Reeda Olivier (głównie przez sposob przedstawienia Fagina), ani filmowe wariacje Opowiesci wigilijnej. Nie mówiąc juz o pomniejszych, mniej popularnych ekranizacjach...
George Cukor byl wg mnie szalenie sentymentlnym rezyserem (wystarczy zobaczyc co zrobil z Malych kobietek z 1933 roku...) i tu rowniez ow sentmentalizm czuc i widac, choc to film z 35 roku z drugiej strony. Freddie Bartholomew byl znakomitym mlodym aktorem, choc swoja najlepsza role stworzyl dopiero 3 lata po tym filmie w Bohaterach morza w rezyserii Victora Fleminga. Cukor dosc wiernie trzymal sie pierwowzoru, co niestety paradoksalnie bardziej zaszkodzilo filmowi, niz pomoglo. W natloku watkow i natloku postaci, gdzies gubi sie po drodze duch książki, jej niezwykłość. Niektore skrotowe rozwiazania fabularne trudno zrozumiec bez znajomosci literackiego pierwowzoru, nie mowiac już, ze zaden watek nie wciaga do konca.
Kto czytal ksiazke, poczuje pewien niedosyt. Nie poczuje ani strachu malego Dawida Copperfielda przed ojczymem i jego siostra, ani komizmu ciotki Betsy i jej zacietej walki z oslami, ani na czym polegala madrosc pana Dicka, ani uroczej i kruchej Dory i jej malego psa, nie wspominajac juz o podlosci Uriaha Heepa... Wszystko to jest w ksiazce - polecam badzo mocno. Fantastyczna, na wpol autobiograficzna ksiazka jednego z najznakomitszych powiesciopisarzy w historii literatury!